1250463681

pokrewne propozycje. Pod koniec pracy szablon powinien wyglądać mniej więcej tak, jak w Załączniku 2.

Warto podkreślić, że zwykle odbieramy jednocześnie kilka kanałów przekazu niewerbalnego. Każdy z tych czynników może zyskać inne znaczenie w kontekście pozostałych, np. intensywne spojrzenie może być sygnałem zainteresowania lub wrogości - w zależności od towarzyszącej mu mimiki.

Funkcję komunikacji niewerbalnej:

Komunikacja niewerbalna jest w dużym stopniu automatyczna, zwykle nie zastanawiamy się nad nią wiele, ale pełni ona dużo rozmaitych funkcji - poza najbardziej oczywistą- przekazem naszych emocji. Podzielcie się na grupy 4-, 5-osobowe. Chciałabym, żebyście zastanowili się, do czego służy nam komunikacja niewerbalna; wbrew pozorom bez słów możemy naprawdę sporo przekazać.

Jeśli uczniom trudno jest wymyślić funkcje komunikatów niewerbalnych, można podać kilka przykładów (Załącznik 3).

Sprzeczne komunikaty na poziomie werbalnym i niewerbalnym:

Tak jak już mówiliśmy, komunikacja niewerbalna jest przeważnie automatyczna, nie podlega w pełni naszej kontroli. Jeśli przekazujemy słownie komunikat, który mija się z prawdą, często zdradza nas właśnie komunikacja niewerbalna.

Chciałabym, żebyście teraz doświadczyli sytuacji, w której otrzymujecie sprzeczne informacje werbalne i niewerbalne. Podzielcie się w pary. Jedna z osób dostanie ogólny opis sytuacji i będzie musiała dopytać partnera interakcji o pewne szczegóły.

Nauczyciel rozdaje każdemu przygotowane role (Załącznik 4).

Omówienie na forum grupy: jak się czuliście, kiedy otrzymywaliście sprzeczne komunikaty? Co czuliście, kiedy staraliście się przekonać partnera słowami, a jednocześnie przekazywaliście coś zupełnie innego ciałem i tonem głosu? Który z przekazów - werbalny czy niewerbalny był bardziej przekonujący?

Warto podkreślić, że należy unikać sytuacji sprzecznych komunikatów werbalnych i niewerbalnych - ani dla nadawcy, ani dla odbiorcy nie jest to sytuacja komfortowa. Trudno w ten sposób wywrzeć dobre wrażenie na kimś.

c) Faza podsumowująca

Jak się czujecie po tych zajęciach? Co wydaje się wam najważniejsze?

5. Bibliografia

1. Aronson E., Wilson T., Akert R. Psychologia społeczna. Serce i umysł. Poznań, Zysk i S-ka, 1997.

2. Manstead A., Hewstone M. Psychologia społeczna. Encyklopedia Blackwella. Warszawa, Jacek Santorski & Co, 2000.

2.

Yopel K. Zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży. Wydawnictwo „Jedność”, 2004.