1310108642

9

konstrukcję należy przyjmować zgodnie z PN-EN 1991, a kombinacje oddziaływań i obciążeń ustalać według PN-EN 1990.

Modele opisujące wytężenie konstrukcji (do obliczeń sił wewnętrznych w ustroju nośnym) należy przyjmować wg PN-EN 1990/5.1.1, z uwzględnieniem przewidywanego zachowania się ich przekrojów poprzecznych, elementów, węzłów oraz podpór.

Według PN-EN 1994-1-1 węzły ram klasyfikuje się zgodnie z PN-EN 1993.1.8/5.2, uwzględniając oddziaływania wynikające z zespolenia stali i betonu. Podobnie jak w konstrukcjach stalowych bez zespolenia wyróżnia się modele węzłów: prosty (przegubowy), o pełnej nośności (sztywny) oraz o niepełnej nośności (podatny).

W projektowaniu konstrukcji zespolonych na ogół efekty oddziaływań można określać z zastosowaniem analizy I rzędu (tj. analizuje się ustrój o początkowej, nieod-ksztaconej geometrii, niezależnie od jego stanu obciążenia), lub analizy II rzędu, z uwzględnieniem w obliczeniach wpływu odkształceń konstrukcji pod obciążeniem.

W ocenie wytężenia konstrukcji należy uwzględniać imperfekcje:

•    globalne systemu konstrukcyjnego (PN-EN 1993/5.3.2) i

•    elementów - słupów zespolonych wg zasad określonych w tab. 1.

Tab. 1. Krzywe wyboczeniowe i imperfekcje słupów zespolonych