1310109225

OZNACZANIE AKTYWNOŚCI, OKRESU POŁTRWANIA I MAKSYMALNEJ ENERGII 3

które dociera do scyntylatora, powoduje jego wzbudzenie, a następnie emisję błysków świetlnych, które z fotokatody powielacza emitują elektrony powielana następnie w systemie jego dynod. Wzmocniony fotoprąd wytwarza w obwodzie zewnętrznym fotopowielacza impulsy napięciowe. Po odpowiedniej filtracji za pomocą dyskryminatora, impulsy te są zliczane przez przelicznik. Zarówno sonda pomiarowa jak i badana próbka umieszczone są w komorze wykonanej z cylindrycznych bloków ołowianych izolujących układ od otoczenia. Odległość próbki od powierzchni scyntylatora określona jest numerem progu, na którym umieszczona jest próbka. Po włączeniu i ustabilizowaniu układu pomiarowego należy zmierzyć, w ciągu założonego czasu, ilość impulsów dla tła, czyli bez próbki w komorze pomiarowej. Słabe promieniowanie rejestrowane w tych warunkach jest promieniowaniem kosmicznym. Może także pochodzić z zanieczyszczeń sondy substancjami promieniotwórczymi. Średnią wielkość tła wyznaczoną w osobnych pomiarach odejmuje się następnie od ilości impulsów zmierzonych dla próbki.

Ponieważ rozpad promieniotwórczy ma charakter chaotyczny, do obliczania błędów pomiaru należy zastosować prawa statystyki. Minimalna ilość impulsów itj która powinna być zliczana aby uzyskać dokładność pomiaru nie gorszą niż x % wyznacza się ze wzoru:

Aby uzyskać dokładność lepszą niż 1% należy zliczyć około 10000 impulsów. Wskazane jest, aby zliczyć je w kilku pomiarach o krótszym czasie trwania, np. 100 sekund. W przypadku wyznaczania tła wystarczy wykonać kilka pomiarów po 100 sekund. Możliwym źródłem błędów w pomiarach radiochemicznych jest zbyt mała zdolność rozdzielcza sondy. Ogranicza ona szybkość zliczania impulsów. W przypadku zestawu używanego w ćwiczeniu aktywność próbek jest tak dobrana, aby szybkość zliczenia nie była zbyt duża.

III. WYKONANIE ĆWICZENIA

1. OZNACZANIE AKTYWNOŚCI BEZWZGLĘDNEJ SUBSTANCJI p-PROMIENIOTWÓRCZEJ