2100420063

nieruchomości oraz „stosunków miejscowych . Przy czym chodzi o miarę obiektywną, a nie o subiektywne odczucia sąsiadów.

Przy ustalaniu przeciętnej miary należy uwzględniać społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości emitującej zakłócenia, jak też nieruchomości doznającej zakłóceń.

Dopuszczalne są tylko takie zakłócenia, które:

a)    wynikają z normalnej eksploatacji nieruchomości, na której umiejscowione jest źródło zakłóceń, zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem,

b)    nie naruszają normalnej eksploatacji nieruchomości doznającej zakłóceń zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem.

Społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości wynika z jej charakteru. Przeznaczenie wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku planu, inwestycyjne przeznaczenie gruntu może określać decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Należy też uwzględniać bieżący sposób korzystania z nieruchomości, zgodny z jej przyrodniczymi właściwościami.

Równocześnie przeciętną miarę dopuszczalnych zakłóceń wyznaczają stosunki miejscowe. To elastyczne kryterium pozwala brać pod uwagę wiele różnorodnych okoliczności towarzyszących immisjom, z uwzględnieniem funkcji miejsca i czasu następujących zakłóceń.

Trzeba też uwzględniać miejsce położenia nieruchomości; tak nieruchomości emitującej zakłócenia, jak też nieruchomości doznających zakłóceń, w tym rodzaj miejscowości i gęstość zaludnienia (miasto, określona dzielnica miasta, wieś, tereny rekreacyjne, miejscowość uzdrowiskowa), stopnia degradacji środowiska i skażenia przyrody itp.

Podsumowując, przy łącznym uwzględnieniu społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych, zakazane jest dokonywanie immisji ponad przeciętną miarę.

Środkiem ochronnym - przeciwko niedopuszczalnym immisjom - przysługującym właścicielom nieruchomości sąsiednich w ramach prawa rzeczowego jest roszczenie negatoryjne.

Kolejnym przepisem z którego wynikają ograniczenia jest art. 147 k.c. Zgodnie z art. 147 k.c. zabronione jest dokonywanie przez właściciela nieruchomości robót ziemnych zagrażających nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia.

Źródłem zagrożenia są w tym przypadku roboty ziemne prowadzone na danej nieruchomości. Zagrożenie to musi mieć charakter obiektywny, nie wystarcza odczucie subiektywne sąsiada. Nie jest jednak konieczne wystąpienie szkody.

11