2192972331

stosowanie Kodeksu w organach i instytucjach Unii i respektowanie jego postanowień w ich relacjach ze społeczeństwem. Kodeks składa się z 27 artykułów i, zgodnie z art. 3, zawiera ogólne zasady dobrej praktyki administracyjnej znajdujące zastosowanie w odniesieniu do całości kontaktów instytucji i ich administracji z jednostką, chyba że kontakty te podlegają odrębnym unormowaniom. Postępowanie instytucji niezgodne z normami Kodeksu może stanowić podstawę skargi do Ombudsmana Europejskiego (art. 26 Kodeksu).

Kodeks wymienia następujące zasady, których należy przestrzegać: praworządności (art. 4), niedyskryminowania (art. 5), współmiemości (art. 6), zakazu nadużywania uprawnień (art. 7), bezstronności i niezależności (art. 8), obiektywności (art. 9), zgodnego z prawem oczekiwania oraz konsekwentnego działania i doradztwa (art. 10), uczciwości (art. 11), uprzejmości (art. 12), odpowiadania na pisma w języku obywatela (art. 14), potwierdzania odbioru (art. 14), zobowiązania do przekazania sprawy do właściwej jednostki organizacyjnej instytucji (art. 15), prawo wysłuchania i złożenia oświadczeń (art. 16), stosownego terminu podjęcia decyzji (art. 17), obowiązku uzasadnienia decyzji (art. 18).

Co prawda wiele tych zasad znajduje odzwierciedlenie w polskiej konstytucji i kodeksie postępowania administracyjnego, jednak KDA ma szersze zastosowanie, ponieważ k.p.a. normuje jedynie postępowanie administracyjne w sprawach indywidualnych, podczas gdy KDA znajduje zastosowanie do wszystkich form załatwiania spraw przez organy i instytucje unijne, w tym form cywilnoprawnych. KDA nie ma mocy bezwzględnie obowiązującej a jego postanowienia mają formalnie jedynie charakter zaleceń w sprawach załatwianych przez organy Unii.¹⁸

D. Jawność działania administracji publicznej

Zgodnie z konstytucją (art. 61) obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje:

1)    dostęp do dokumentów oraz

2)    wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.

Ograniczenie prawa do informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w

Szerzej M. Kulesza, M. Niziołek, Etyka..., s. 166-168.