2500335656

czynniki wpływające na bezpieczeństwo państwa ulokowane są głownie poza jej terytorium. Są one przekonane, że interesy narodowe powinny być realizowane w sposób systemowy, asertywny i praktyczny, z wykorzystaniem organizacji międzynarodowych, których Holandia jest członkiem (głównie w ramach UE, NATO i ONZ).

2)    W złożonym i zmieniającym się środowisku międzynarodowym, w sytuacji pojawienia się nowych zagrożeń i wyzwań przenikających przez granice państw (tj. cyberprzestępczość, terroryzm międzynarodowy, zagrożenia w obszarze bezpieczeństwa energetycznego, surowcowego, nowych technologii, inne), zmniejsza się znaczenie tzw. „twardego" bezpieczeństwa¹. Konieczne staje się więc podejście kompleksowe, wykorzystujące szeroką gamę różnych instrumentów (np. dyplomatycznych, politycznych, wojskowych, gospodarczych, w obszarze pomocy rozwojowej lub partnerstw publiczno-prywatnych). Wzrasta przy tym znaczenie bezpieczeństwa „miękkiego", w ramach którego Holandia będzie rozwijać wszechstronną współpracę międzynarodową w formule dwustronnej, regionalnej oraz z wykorzystaniem organizacji międzynarodowych. Holandia opowiada się za wzmocnieniem stabilizującej funkcji organizacji międzynarodowych, zwłaszcza ONZ, które powinny w oparciu o rządy prawa efektywniej kształtować porządek międzynarodowy.

3)    Strategia posiada wszystkie elementy cyklu strategicznego, przy czym nie zostały one zdefiniowane w sposób pełny i jednoznaczny. Wyraźnie określone zostały interesy strategiczne (narodowe), ale nie wyszczególniono celów strategicznych². Osobny rozdział poświęcono charakterystyce środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego Holandii w wymiarze globalnym i europejskim. Cechą charakterystyczną holenderskiej strategii jest położenie nacisku na zadaniowość i elastyczność systemu bezpieczeństwa, w oparciu o posiadane zasoby i zdolności. Strategia przygotowania zasobów służących realizacji zadań została jednak opracowana w sposób ogólny i mało konkretny.

5

1

   Z analizy strategii wynika, że Holandia raczej nie obawia się ataku konwencjonalnego na swoje terytorium. Za realne zagrożenie o charakterze militarnym wymienia się jedynie atak rakietowy.

2

   Jak wykazano powyżej, Strategia bezpieczeństwa narodowego Holandii z 2010 roku przedstawia pięć interesów bezpieczeństwa, podczas gdy w Strategii bezpieczeństwa międzynarodowego z 2013 r. ujęto tylko trzy z nich. Takie podejście może utrudniać późniejszą hierarchizację działań strategicznych i utrudniać proces ich realizacji.