2749771346

pogorszenie ich własności użytkowych, w tym mechanicznych oraz mogą powodować zniszczenie elementu lub konstrukcji. Zainteresowały go zwłaszcza mechanizmy niszczenia mechaniczno-korozyjnego, takie jak: naprężeniowe pękanie korozyjne, zmęczenie korozyjne i niszczenie wodorowe. Prace naukowo-badawcze prowadził w dwóch obszarach:

•    niszczenia wodorowego stali niskostopowych o wysokiej wytrzymałości i ich połączeń spawanych podczas eksploatacji w warunkach nawodorowania konstrukcji. Przeprowadzone badania i uzyskane wyniki stanowiły podstawę do przygotowania rozprawy habilitacyjnej.

•    naprężeniowego pękania korozyjnego i zmęczenia korozyjnego wspomaganego wodorem austenitycznych stali kwasoodpornych. Prace te prowadził we współpracy z Universite Bordeaux I we Francji, odbywając trzykrotnie staże naukowe w Laboratoire de Mecanique-Physique. Osiągnięciem jest współudział w opracowaniu metody ilościowej oceny stężenia i rozdziału wodoru powstającego w wierzchołku pęknięcia zmęczeniowo-korozyjnego austenitycznych stali kwasoodpornych.

Powodem podjęcia tematu rozprawy habilitacyjnej - niszczenia wodorowego stali spawalnych o wysokiej wytrzymałości - było zainteresowanie ze strony krajowego przemysłu stoczniowego stosowaniem tych stali na konstrukcje okrętowe i przybrzeżne oraz brak wystarczającego opisu zachowania się złączy spawanych w warunkach oddziaływania naprężeń i wodoru.

Oryginalnym osiągnięciem monografii habilitacyjnej jest:

•    przedstawienie modeli niszczenia wodorowego właściwych dla badanych stali i ich złączy spawanych w zależności warunków (rodzaj i wielkość naprężeń, mikrostruktura, sposób nawodorowania i ilość wodoru),

•    wskazanie mechanizmów pękania złączy spawanych stali o wysokiej wytrzymałości w wodzie morskiej przy polaryzacji katodowej,

•    ilościowa ocena stopnia podatności stali o wysokiej wytrzymałości i ich złączy spawanych na niszczenie wodorowe.

Uzyskane wyniki badań i wnioski mogą być wykorzystane przez przemysł stoczniowy.

Zainteresowania problemem niszczenia wodorowego stali są dalej kontynuowane. Od 2004 r. sprawował opiekę naukową nad badaniami mgr inż. Krzysztofa Szymleka dotyczącymi niszczenia wodorowego stali spawalnych o podwyższonej wytrzymałości. W 2007 r. został powołany na promotora pracy doktorskiej mgr inż. Krzysztofa Szymleka pt. „Wpływ mikrostruktury złączy spawanych stali o podwyższonej wytrzymałości typu C-Mn na ich podatność na niszczenie wodorowe”, który 21 maja 2008 uzyskał stopień doktora nauk technicznych nadany przez Radę Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej.

Wiedzę z obszaru niszczenia wodorowego wykorzystał ubiegając się o finansowanie projektów badawczych przez Komitet Badań Naukowych (KBN). W latach 2003-2006 był kierownikiem projektu badawczego KBN nr 4 T08C 048 25 pt. „Ocena możliwości podwyższenia odporności stali stopowych na niszczenie wodorowe nowoczesnymi obróbkami cieplno-chemicznymi”.

Oryginalnym osiągnięciem projektu była wszechstronna charakteryzacja procesu pękania wodorowego stali stopowych konstrukcyjnych o dużej podatności na niszczenie wodorowe, poddanych azotowaniu jarzeniowemu wg różnych technologii oraz azotonasiarczaniu. Wynikiem projektu jest optymalizacja sposobu obróbki cieplno-chemicznej elementów narażonych na kruchość wodorową i pękanie wspomagane wodorem. Uzyskane wyniki i wnioski mogą zostać wykorzystane w przemyśle samochodowym, lotniczym i budowy silników okrętowych.

Efektem projektu badawczego KBN jest również przygotowywana przez mgr inż. Magdalenę Baczyńską praca doktorska pt. „Wpływ warstw azotowanych na podatność stali

4