2908951955

hipotezami stworzonymi przez profesora Józefa Kozie lec ki eg o dokonaliśmy empirycznego sprawdzenia, eksplikacji tych hipotez.

Interakcyjny model działania:Sprawowanie władzy, zarówno jednostkowe, jak i zbiorowe, polega na podejmowaniu decyzji politycznych, militarnych i ekonomicznych oraz na ich realizacji. Narzucanie i egzekwowanie własnej woli jest możliwe dzięki takim środkom jak: instytucjonalne instrumenty przymusu i wzmocnienia pozytywne, manipulacja i propaganda, charyzma i perswazja. W znacznej merze uzasadnione jest stwierdzenie, że władza to środki władzy". Sprawowanie władzy wiąże się z ludzkimi działaniami, podlega ona pewnym ogólnym prawom zachowania, skodyfikowanym przez psychologów, socjologów i historyków. Prowadzi to do akceptacji interakcyjnego modelu zachowania podkreślającego złożoność i wielokierunkowość uwarunkowań. Składa się on z dwóch rodzajów twierdzeń: twierdzenia o rodzaju oddziaływań, które głoszą, iż działania i decyzje są jednocześnie wyznaczane przez trzy czynniki:

1.    zmienne osobowe - interesy ludzi, ich wiedza operacyjna i umiejętności interpersonalne. Charakteryzują się względną trwałością.

2.    zmienne środowiskowe - warunki geopolityczne, tradycje kulturowe czy system instytucjonalny. Cechuje je względna trwałość.

3.    czynniki procesualne - charakteryzujące się znaczną dynamiką. Działania zależą od własnego przebiegu, informacja zwrotna o poprzednich fazach wpływa na dalszą strukturę. Ma tutaj miejsce wewnętrzna samoregulacja np., gdy wstępne fazy czynności kierowniczych wykazują, że są one mało skuteczne, decydent dokonuje ich korekty.

Czynniki te są płynne. Drugie twierdzenia interakcyjnego modelu zachowania dotyczy siły poszczególnych czynników. Wyróżnić zatem możemy czynniki silne i słabe, oddziaływania pierwszoplanowe i wtórne. Pewne działania przywódcze zależą głównie od zmiennych osobowych, a więc od innowacyjnego programu i niezłomnej woli męża stanu wielkiego formatu. Tymczasem inne działania są uwarunkowane przede wszystkim przez układy środowiskowe, takie jak sprzyjający zbieg okoliczności politycznych i ekonomicznych. Gallbraith twierdzi, iż obecnie zmalało znaczenie sił osobowych, wielkie osobowości zostały wyparte przez wielkie instytucje. Roi a czynników osobowych: Profesor Józef Kozielecki, obierając za kryterium role czynników osobowych w powstaniu i przebiegu zjawiska erozji władzy, dzieli czynniki osobowe na: układy motywacyjne: Zjawisko erozji władzy często wiąże się z dynamiką ludzkiej motywacji, ze zmianą interesów przywódców i grup kierowniczych. Gordon Willard Allport wykrył zjawisko autonomii funkcjonalnej, które polega na tym, że z biegiem czasu środki służące zaspokojeniu potrzeb autonomizują się i staja się niezależnymi celami. Waloryzacja tych środków oznacza jednocześnie degradacje pierwotnych celów. Zjawisko autonomii funkcjonalnej może odegrać pozytywną lub negatywną rolę w zachowaniu. Niewątpliwie jedną