3148973010

W dniu 18 września 1907 r. po raz pierwszy włączono od sieci turbozespół I. Dzień ten uznać można za najważniejszy w dziejach Elektrowni Łódź.

Elektrownia nie nadążała z przyłączaniem nowych odbiorców. Chętnych było zbyt wielu. Produkcja prądu elektrycznego nieprzerwanie wzrastała, aż do wybuchu I wojny światowej.

Energia elektryczna produkowana w łódzkiej Elektrowni w 90% służyła do napędu silników - dla odmiany w Warszawie prawie cała energia była wykorzystywana do oświetlenia. W wyniku wojny przemysł zamierał, Elektrownia nie miała komu sprzedawać energii. Ożywienie nadeszło po zakończeniu wojny i wycofaniu się wojsk. W 1922 r. produkcja Elektrowni osiągnęła maksimum. Fabrykanci mieli problemy ze zdobywaniem węgla, Elektrownia takich problemów nie miała.

Już trakcie montażu turbozespołu I i II zamówiono turbozespół III, który zamontowano w 1908 r. Wybudowano 2 dalsze chłodnie i zainstalowano także 2 nowe kotły. Po nich zainstalowano turbozespół IV. Również w tym samym roku wywiercono nową studnię.

W następnym roku rozpoczęto rozbudowę hali maszyn pod dalsze turbozespoły (ostatnią ścianę wykonano prowizorycznie mając już na uwadze kolejną rozbudowę). Hala kotłów była pierwotnie przystosowana dla 12 kotłów.

W 1910 r. dodano turbozespół V (o moc 4380 kVA) i 4 kotły. Rok później dodano turbozespół VI (o mocy 6250 kVA), a w następnym roku dalsze 2 kotły. Dobudowano 4 kolejne chłodnie. Razem w obiekcie było już 8 chłodni. Wywiercono trzecią studnię artezyjską. Na dalsza rozbudowę nie było już miejsca.

W wyniku II Programu Rozbudowy, aby zapewnić prąd elektryczny dla rosnących potrzeb miasta, zdecydowano się na podniesienie mocy Elektrowni. Przystępując do opracowania projektu rozbudowy, tuż po uruchomieniu turbiny IX, a jeszcze przed osiągnięciem szczytu 30 000 kW, brano pod uwagę jedynie zapotrzebowanie dla miasta Łodzi, bez uwzględnienia rosnącego zapotrzebowania powiatu lub okręgu łódzkiego dotychczasowa sieć nie obejmowała tych obszarów. Początkowo zamierzano powiększyć moc centrali w istniejących budynkach, usuwając starsze turbozespoły i najstarsze kotły. Problemy techniczne, które mogły wyniknąć wskutek powyższych zmian wydawały się jednak nierozwiązalne. Przeszkodą okazały się istniejące w budynku urządzenia rozdzielcze oraz konieczność przejścia na wyższe napięcie w sieci, a to ze względu na duży spadek napięcia na krańcach miasta i przygotowanie do rozpoczęcia dostawy prądu poza granice miasta. W dotychczasowych budynkach i całym terytorium elektrowni brakowało miejsca na rozmieszczenie transformatorów podwyższających napięcie. Zdecydowano się na budowę nowej centrali. Rozwiązanie to umożliwiało przyszłą rozbudowę. Pod nową centralę zakupiono sąsiadujący z Elektrownią teren zajęty przez fabrykę i odlewnię maszyn. Program drugiej rozbudowy obejmował: budynki dla kotłowni, pompowni, maszynowni i rozdzielni, turbozespół 22 000 kW, cztery kotły o powierzchni ogrzewalnej ok. 1000 m² każdy, 5 pomp zasilających, rurociągi, zbiorniki wody zasilającej, suwnicę 85 ton, urządzenia rozdzielcze dla 7 turbozespołów z 8 transformatorami po 16 000 kVA, przedłużenie kolejki napowietrznej oraz chłodnię o wydajności 7600 m³/godz. Do programu II rozbudowy dołączono później skanalizowanie całego terenu i budowę studni nr 5, po tym gdy przekonano się, że ostatnio wywiercona studnia nr 4 nie jest w stanie dać wymaganej ilości wody.

Tak ukształtowany kompleks energetyczno-ciepłowniczy wielokrotnie później przebudowywano i rozbudowywano. Produkcji zaprzestano w nim dopiero w 2005 r.

Animacje, grafika:

Wymagany jest film fabularyzowany z elementami animacji wykorzystujący materiały archiwalne (fotografie, filmy archiwalne) ilustrujący zagadnienia poruszone w części opisowej.

Czas trwania filmu: ok. 5 minut.

Wymagana jest produkcja własna i materiały licencyjne.

monitor [ts 1.03]:

l.OD POCZĄTKU, CZYLI DOSTAWA WĘGLA DO KOTŁA:

15