Struganie stosuje się do obróbki płaszczyzn oraz niektórych kształtowych powierzchni prostokreślnych. Ruch główny przy struganiu jest ruchem prostoliniowym zwrotnym. Składa się on w zasadzie z właściwego ruchu roboczego o prędkości vr, przy którym odbywa się skrawanie i powrotnego ruchu jałowego o prędkości Vj, przy którym skrawanie nie zachodzi. Celem usprawnienia obróbki, strugarki budowane są zazwyczaj w ten sposób, że prędkości ich suwów jałowych są większe od prędkości suwów roboczych. Ruch posuwowy przy struganiu jest ruchem okresowym, odbywającym się w czasie suwu jałowego lub bezpośrednio po zmianie suwu jałowego na suw roboczy.
Ruch główny i posuwowy może przy struganiu wykonywać przedmiot obrabiany lub narzędzie. Przy struganiu wzdłużnym ruch główny wykonuje przedmiot, zaś ruch posuwowy narzędzie. Przy struganiu poprzecznym ruch główny wykonuje narzędzie, zaś ruchem posuwowym przesuwa się zwykle przedmiot. Odmianę strugania poziomego stanowi struganie pionowe często zwane dłutowaniem.
2. Strugarki:
a) strugarka wzdłużna:
ruch główny - przedmiot ruch posuwowy - narzędzie
b) strugarka poprzeczna:
ruch główny - narzędzie ruch posuwowy - przedmiot
c) strugarka pionowa (dłutownica):