Biblia (Ks.Hioba 17:1-16)(1) Zgnêbiony duch - minê³y dni, tylko grób mi pozostaje. (2) Czy¿ nie na¶miewcy s± ze mn±? Od szyderstw mam noce bezsenne. (3) Ty sam racz zastaw przechowaæ, bo któ¿ chce za mnie porêczyæ? (4) Zamkn±³e¶ ich umys³ przed rozs±dkiem, nie dopu¶cisz do ich triumfu. (5) Zwo³ano bliskich do podzia³u, a mdlej± oczy w³asnych dzieci. (6) Wydano mnie ludziom na po¶miewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem. (7) Moje oko przyæmione od bólu, cz³onki me wysch³y jak cieñ. (8) Sprawiedliwi s± tym przera¿eni, uczciwi na z³ych siê gniewaj±; (9) bogobojni pewniejsi swej drogi, kto rêce ma czyste, mocniejszy. (10) Wy wszyscy, nawróæcie siê, przyjd¼cie! Mêdrca w¶ród was nie znajdujê. (11) Minê³o ju¿ ¿ycie, z nim plany i d±¿enia mojego serca. (12) Noc chc± zamieniæ na dzieñ: ¶wiat³o jest bli¿ej ni¿ ciemno¶æ. (13) Mam ufaæ? Szeol mym domem, w ciemno¶ci roz¶cielê swe ³o¿e, (14) grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu. (15) W³a¶ciwie, po có¿ nadzieja, kto przedmiot ufno¶ci zobaczy? (16) Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy? (Ks.Hioba 17:1-16)