W przypadku gruntów gruboziarnistych (niespoistych) należy precyzować ich opis poprzez dodanie pierwszych liter przymiotników określających wielkość frakcji: C (coarse - gruby), M (medium - średni), F (fine - drobny) pisanych dużymi literami.
Nazwę gruntu tworzy kombinacja powyższych terminów np.:
- piasek gruby ze żwirem drobnym (fgrCSa)
- pyl z piaskiem grubym z domieszką żwiru drobnego (fgrcsaSi)
- glina ilasta (sasiCl)
- il pylasty przewarstwiony piaskiem (siClsa).
Rys.5. Fragment schematu blokowego do oznaczania i opisu gruntów wg PN-EN ISO 14688-1[34]
1.2.1. Metody oznaczania i opisu gruntu
Oznaczanie składu granulometrycznego: w celu oznaczenia rozkładu wielkości cząstek próbkę należy rozłożyć na płaskiej powierzchni lub na dłoni. Wymiary cząstek próbki należy porównać ze standardami uziarnienia obejmującymi wydzielenia zawierające materiał o różnych przedziałach wymiarów cząstek zgodnie z Tab.14. PN-EN ISO 14688.
Ponieważ poszczególne cząstki pyłu i iłu nie są widoczne gołym okiem, do oznaczenia cech takiego gruntu należy stosować następujące metody:
Źródło: wwwv.inzvnieriasrodowiska.com.pl