3813100488

Internetowe Bazy Danych - wykład 12 Instrukcje, które powodują sprawdzenie ilości znaków w łańcuchu można powielać tak by np. sprawdzeniu dokładnemu podlegał łańcuch złożony nawet z 10 znaków, if (!$łańcuch)

{

print "Łańcuch nie składa się z żadnych znaków, jest

pusty.\n";

}

elseif (lenght($łańcuch) == 1)

{

print "Łańcuch składa się z jednego znaku.\n";

}

elseif (lenght($łańcuch) == 2)

{

print "Łańcuch składa się z dwóch znaków.\n";

}

elseif (lenght($łańcuch) == 3)

{

print "Łańcuch składa się z trzech znaków.\n";

}

else

print "Łańcuch zawiera więcej niż trzy znaki.\n";

}

Jednak czasem zachodzi potrzeba by wykonać blok tylko wtedy gdy warunek zwraca wartość fałsz. Można wtedy użyć instrukcji unless.

unless ($liczba > 0)

{

print "Liczba $liczba jest mniejsza lub równa zero.\n"

}

Instrukcja kończąca działanie programu w przypadku gdy okaże się, że zmienna $zm jest pusta.

die unless ($zm);

Pętle

Pętle zwane także konstrukcjami iteracyjnymi dzielą się na cztery główne grupy: while, until, for oraz foreach. Pozwalają one na to by program przetwarzał ten sam fragment kodu wiele razy podstawiając różne wartości.

Instrukcje while i until

Instrukcje te działają bardzo podobnie jak omawiane wcześniej if i unless, tyle że w pętli. Na początku sprawdzana jest część warunkowa instrukcji. Instrukcja while powoduje wykonanie bloku tak długo jak wyrażenie będzie miało wartość prawda.

Gdy zamiast while użyte zostanie until to sens warunku zostanie odwrócony.

Na końcu pętli while można użyć słowa continue. Blok po continue jest wykonywany po tym jak zakończy się wykonywane pierwszego bloku po while lub po przerwaniu jego wykonywania i przejściu do bloku continue.