Podczas etapu II. polimeryzacja przebiega w cząstkach polimeru. Ustala się równowaga ze stałym udziałem monomeru w cząstkach. Monomer jest uzupełniany z kropli monomeru metodą dyfuzji. Szybkość polimeryzacji stabilizuje się (D) lub powoli rośnie (E) wskutek efektu Trommsdorfa.
Etap II kończy się, gdy znikną krople monomeru, tym wcześniej im lepiej jest on rozpuszczalny w wodzie i im lepiej spęcznia polimer.
W etapie III polimeryzację wciąż 'zakłóca' efekt żelu. Ten efekt w połączeniu z tempem ubywania monomeru wyznacza zależność zmniejszania się szybkości polimeryzacji od stopnia przereagowania monomeru (linia G, F lub H).
Zwykle osiąga się pełną konwersję monomeru.
Końcowa średnica kulistych cząstek polimeru wynosi 50-300 pm, a więc pomiędzy średnicą miceli, a średnicą kropli monomeru.