Wstęp do Matlab’a 7
x=l; y=2; z=3;
disp([num2str(x) num2str(y) ’,’ mim2str(z)])
Więcej możliwości formatowania reprezentacji liczb daje funkcja przeniesiona z języka C o nazwie sprintf. Jednak przygotowuje ona tylko i wyłącznie ciąg znaków zgodnie z parametrami. Do ostatecznego wyświetlenia trzeba stosować polecenie disp. Przykład formatowania z wykorzystaniem polecenia sprintf jest następujący:
x=l; y=2; z=3;
disp (sprintf (,0/0d %d °/0d’ ,x,y,z))
W przypadku ostatniej funkcji fprintf, wystarczy podać argument w postaci łańcucha znaków, aby wyświetlić komunikat bezpośrednio na ekranie:
a=3; b=4;
fprintf ('Mamy następujące liczby a=°/0d, b=4/«d.\n’, a, b) ;
Więcej informacji help fprintf.
Matlab jest środowiskiem interaktywnym tzn. z poziomu konsoli wydajemy polecenia. Jednak wiele z tych poleceń to nazwy skryptów, czyli plików zawierających polecenia do wykonania przez Matlab’a. Takie pliki nazywa się m-plikami. Istnieją dwa rodzaje tych plików tzw. skrypty gdzie instrukcje wykonywane są kolejno linia po linii począwszy od początku pliku. Drugi rodzaj to m-funkcje. W pliku tworzona jest specjalna funkcja, która przyjmuje argumenty. W ten sposób zostały opracowane niemal wszystkie dodatkowe pakiety dostępne w systemie.
Tworzenie m-funkcji jest tematem jednego z następnych laboratoriów i zostanie tam dokładniej omówione. Jednakże tworzenie skryptów jest bardzo łatwe. Z menu File należy wybrać opcję New a z menu jakie się ukaże opcję M-File. Ukaże się okno podobne do okna z rysunku 4. Po wpisaniu treści m-pliku, można go natychmiast uruchomić/wykonać naciskając klawisz F5, wpierw zapisując go pod jakąś nazwą (bez spacji) z rozszerzeniem ’.m’ np. ’zadl.m\ Można go również uruchomić z poziomu konsoli wpisując jego nazwę bez rozszerzenia, czyli ’zadl’ (katalog zawierający ten plik musi być bieżącym katalogiem lub musi być wpisany na listę ścieżek przeszukiwań).