Algorytmy i VBA
1. Zapoznaj się z podstawowymi informacjami na temat pisania programów w VBA.
Informacje ogólne
Visual Basic for Applications (VBA) to oparty na Visual Basicu (VB) język programowania zaimplementowany w aplikacjach pakietu Microsoft Office (MS Word, MS Excel, MS PowerPoint). Ta uproszczona wersja Visual Basica służy przede wszystkim do automatyzacji pracy z dokumentami pakietu Microsoft Office. Podstawową różnicą między VBA a VB jest to, że VBA nie pozwala na tworzenie samodzielnie wykonujących się aplikacji typu * . exe. Kod programu (makra) napisanego w VBA zawsze zawarty jest w dokumencie utworzonym przy pomocy programu obsługującego VBA, na przykład w pliku * . xls arkusza kalkulacyjnego MS Excel. Program taki wymaga zatem środowiska uruchomieniowego, którym jest zainstalowana na komputerze aplikacja obsługująca dany dokument. Na zajęciach wykorzystywać będziemy do tego celu MS Excel. Edytor VBA uruchamiamy na przykład poprzez wciśnięcie ALT+F11 (oczywiście w aktywnym oknie MS Excel). Pisanie makra rozpoczy namy wy bierając z menu Insert, a następnie Module. Po wstawieniu nowego modułu, po prawej stronie pojawia się puste pole edycji, w którym możemy zacząć pisać swój program. Makro uruchamia się poprzez kliknięcie na znak Run (lub klawisz F5).
Struktura programu
Program w VBA składa się z jednej lub wielu procedur napisanych w jednym module. Może zawierać również zdefiniowane funkcje (jest to procedura, która zwraca wartość). Procedury jak i funkcje mogą korzystać z argumentów, czyli zmiennych które są przekazywane do procedury (funkcji) w momencie jej wywołania (jeśli procedura wywołana zmienia wartość argumentu, czyli zmienną przekazaną to zmiana ta pozostanie kiedy sterowanie powróci do procedury wywołującej). Składnie procedury i funkcji mają postać:
Sub nazwa_procedury(argumentl,argument2,...) deklaracja zmiennych
kod procedury
End Sub
Function nazwa_funkcji(argumentl, argumenl2,...) As zwracany_lyp_danych deklaracja zmiennych
kod funkcji
naz\va_funkcji = warlość_z\vrócona_pr/.ez_funkcję End Function
W kodzie procedury (funkcji) można umieścić instrukcję ‘Exit Sub' ('Exit Function'), jeśli chcemy zaprzestać w danym miejscu wykonywania tej procedury (funkcji).
Deklaracja zmiennych
Programy manipulują danymi, które są przechowywane w zmiennych. Zmienne mogą przechowywać różne typy danych (liczby, tekst, data i tak dalej). Stąd termin typ danych.
Grupa |
Nazwa typu |
Własności |
Liczby całkowite |
Integer |
Wartość całkowita z zakresu od -32 768 do +32 767 |
Long |
Wartość całkowita z zakresu od -2147 483 648 do + 2 147 483 647 | |
Byte |
Dodatnia całkowita z zakresu od 0 do 255 | |
zmienno przecinkowe |
Single |
Liczba składająca się z części całkowitej oraz ułamkowej. Zakres od -3 402 823E+38 do 3 402 823E+38 |
Double |
j.w. Zakres od -1.7976931348623E+308 do +1.7976931348623E+308 | |
Łańcuchy |
String |
Dane znakowe zawierające od 0 do 65 400 znaków alfanumerycznych |
Daty |
Datę |
Służy do przechowywania daty i czasu |
Dane logiczne |
Boolean |
Typ danych zawierający jedną z dwóch wartości logicznych True i False (prawda i fałsz) |
Wartości |
Currency |
Typ przeznaczony do przechowywania danych dot. kwot pieniężnych z zakresu od -922 337 685 477.5808 do +922 337 685 477.5807 |
Obiekty |
Object |
Specjalny typ danych przechowujący odwołania do obiektów |
dr Piotr Borkowski 3/10