Badanie oraanoleptuczne makaronów
Badanie cech organoleptycznych makaronu zarówno nie ugotowanego, jak i ugotowanego polega na określeniu jego barwy, wyglądu powierzchni, kształtu, konsystencji, smaku i zapachu. Ponadto sprawdza się formę makaronu w zależności od kształtu i wymiarów. Wymiary i forma makaronu - zasada metody polega na ustaleniu procentowej zawartości makaronu o wymiarach i formie nie odpowiadających wymaganiom określonym w normach przedmiotowych dla makaronu.
Wykonanie oznaczenia:
1. Odważyć 100 g makaronu z dokładnością ± 0,1 g, następnie wysypać na gładką, czarną powierzchnię
2. Przesuwając makaron pęsetą wydzielić wszystkie cząstki makaronu o niewłaściwej formie i wymiarach.
3. Długość makaronu określić z dokładnością ± 1 mm, a średnicę z dokładnością ± 0,1 mm.
4. Długość makaronu formy kolanka należy mierzyć po cięciwie luku wewnętrznego.
5. Wydzielony makaron o niewłaściwych wymiarach i zdeformowany zważyć z dokładnością ± 0,1 g.
6. Obliczyć % zawartość makaronu o niewłaściwych wymiarach i zdeformowany w stosunku do masy badanej próbki.
Badanie organoleptyczne makaronu nie ugotowanego Wykonanie oznaczenia:
1. Odważyć 100 g makaronu z dokładnością ±0,1 g i wysypać na gładką, czarną powierzchnię
2. Poddać makaron oględzinom oceniając cechy organoleptyczne składające się na wygląd makaronu przed ugotowaniem.
3. Określić zapach zgodnie z wymaganiami normy przedmiotowej.
4. Wygląd i barwę ocenić wzrokowo, określając jednolitość barwy.
5. Wyniki oceny określić metodą punktową i opisową zgodnie z PN.
6. W przypadku stwierdzenia odchyleń od wymagań normy podać inaczej.
17