4736387104

Socjologicznej tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. Na uczelni tej prowadził wykłady na tajnych kompletach dla studentów socjologii i studentów Wydziału Prawno-Ekonomicznego. Od 1 października 1942 roku prowadził też wykłady na tajnych kursach Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1 stycznia 1943 roku na tajnych kompletach Wolnej Wszechnicy Polskiej. Od 1 listopada 1943 roku był kierownikiem konspiracyjnego Naukowego Instytut Propagandy Polskiej. Po upadku powstania warszawskiego trafił do obozu w Pruszkowie. Następnie przebywał w hitlerowskich obozach pracy, m.in. w Lamsdorf (Łambinowicach) i Erfurcie. Od listopada 1944 roku do 15 lutego 1945 roku pracował w fabryce sztucznych sznurów w Christanstadt (Krzystkowicach nad Bobrem).

W maju 1945 roku powrócił do Poznania, gdzie objął kierownictwo Katedry Socjologii Uniwersytetu Poznańskiego. Od lutego 1949 roku do 30 września 1950 roku był kierownikiem międzyuczelnianego Studium Nauki o Polsce i Swiecie Współczesnym przy Uniwersytecie Poznańskim. Z pracy na U AM w Poznaniu zrezygnował w 1957 roku. Równolegle od 1 czerwca 1945 roku do 31 marca 1949 roku (tj. likwidacji) był dyrektorem Polskiego Instytutu Socjologicznego - Oddział w Poznaniu.

1 listopada 1945 roku objął Katedrę Socjologii na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), którą zorganizował i kierował do 31 grudnia 1950 roku (tj. likwidacji). Od 1 września 1949 roku do 30 września 1950 roku był kierownikiem międzyuczelnianego Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym przy UMK. 1 października 1956 roku został ponownie profesorem kontraktowym UMK i objął Katedrę Historii Filozofii UMK w Toruniu. W 1957 roku został profesorem nadzwyczajnym UMK. Od 1 września 1957 roku kierował Katedrą Historii Filozofii i Myśli Społecznej na Wydziale Humanistycznym UMK w Toruniu. Ponadto był kuratorem katedr: Filozofii, Logiki i Psychologii UMK w Toruniu.

W latach 1947-1949 prowadził wykłady w Akademii Handlowej w Poznaniu. W 1957 roku jako profesor kontraktowy zorganizował Katedrę Socjologii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, którą kierował od 1957 roku do przejścia na emeryturę w 1966 roku.

Od 1 lutego 1950 roku do 30 kwietnia 1951 roku był pełnomocnikiem ministra szkół wyższych i nauki (Adama Rapackiego) do tworzenia w ośrodku poznańskim instytutów i zespołów katedr. 27 kwietnia 1963 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1966 roku przeszedł na emeryturę, lecz nadal był czynny naukowo i przez kilka lat prowadził zajęcia na UMK Toruniu, UAM w Poznaniu i WSE w Poznaniu.

Był współtwórcą, razem z prof. Florianem Znanieckim, poznańskiej szkoły socjologicznej. Jego uczniami był 23 profesorów i docentów trzech uczelni: Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademii Ekonomicznej w Poznaniu i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Był autorem 2 książek, 8 skryptów, 22 rozpraw w czasopismach, 45 recenzji opublikowanych w „Ruchu Prawniczym, Ekonomicznym i Socjologicznym” (w latach 1925-1939).

W latach 1945-1952 współpracował z Komisją Socjologiczną PAU. W Polskiej Akademii Nauk był członkiem Komitetu Nauk Filozoficznych (od 1954 roku), Komitetu Nauk Filozoficznych i Socjologicznych (od 1960 roku), Komitetu Badań nad Zagadnieniami Polski Ludowej (od 1960 roku), Komitetu Badań Rejonów Uprzemysłowionych (od 1960 roku; w latach 1962-65 przewodniczył jego Sekcji Badań Rejonu Konińskiego), Komitetu Badań nad Kulturą Współczesną (od 1960 roku; działał w Komisji Badań nad Stosunkami Ludzkimi w Przemyśle). W latach 1959-1961 był prezesem Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Od 1964 roku był prezesem Oddziału Toruńskiego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Był też członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a także członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Od

4