Zakres przedmiotowy powinien uściślić w jakim problemie tkwi główny wątek pracy (inaczej o czym jest ta pracaj.Ten zakres pracy pozwala na lepszą koncentrację autora na podstawowym problemie a promotorowi i recenzentowi ułatwi odpowiedź na pytanie o zasadniczym znaczeniu: czy treść pracy odpowiada tematowi pracy?
Zakres podmiotowy określa opisywaną organizację. Ten zakres nie występuje w pracach literaturowych lub teoretyczno-problemowych.
Zakres terytorialny (przestrzenny) występuje wtenczas, gdy opisujemy przedsiębiorstwo wielozakładowe, rozmaite rynki zbytu, zaopatrzenia, transportu itp.
W następnych akapitach jest miejsce zdaniem autora na informacje dotyczące problemów związanych z pisaniem pracy. Mogą to być uwagi dotyczące kłopotów związanych ze zdobyciem materiałów, danych objętych tajemnicą, luk w przepisach i regulacjach prawnych itp. Ten akapit wprowadzamy dopiero przy redagowaniu ostatecznej wersji pracy lub umieszczamy go w zakończeniu.
Klamrą spinającą zagadnienia kwalifikujące się do wstępu jest końcowy akapit dotyczący struktury pracy. Należy w nim opisać problematykę zawartą w poszczególnych rozdziałach. Opis ten jest doskonałym sprawdzianem logicznego toku rozumowania zastosowanego w pracy.
Spis treści powstaje na bazie planu pracy. Rodzi się w ten sposób konstrukcja pracy stanowiąca szkielet i nakreślająca ramy które maja umożliwić i ułatwić wprowadzenie wywodów.
Każda konstrukcja powinna cechować się z następującymi atrybutami:
- powinna być prosta i przejrzysta, co oznacza ze praca ma wyraźnie określony kierunek i drogę dochodzenia do celów oznacza to również ze w odpowiednich miejscach przedstawione sq właściwe argumenty i nie ma zbędnych rozważań
- powinna być zwięzła co zabezpiecza przed powtórzeniami i gwarantuje zwartość całego układu pracy
- powinna odznaczać się harmonig wyrażająca się w zachowaniu właściwych proporcji między poszczególnymi częściami rozdziałami i podrozdziałami pracy
Spis treści i wynikająca z niego konstrukcja prac promocyjnych jest zwykle dwu a najwyżej trzy stopniowa. Treść pracy dzieli się na rozdziały i podrozdziały. Rzadko występuje zjawisko w którym podrozdziały dzieli się na jeszcze mniejsze części, rozdziały zazwyczaj oznacza się cyframi rzymskimi a ich wewnętrzne fragmenty cyframi arabskimi oraz literami. W układzie numerycznym występować powinny konsekwentnie cyfry arabskie (np. rozdział I podrozdział 1.3.1 a bardziej szczegółowa treść 1.3.2 itd.). Ten układ jest zalecany.
W stosowanym najczęściej w spisie treści alfa numerycznym występują jak wspomniano cyfry rzymskie (dla oznaczenia rozdziału), cyfry arabskie (dla oznaczenia podrozdziału) i litery alfabetu (dla oznaczenia szczegółowej części podrozdziału)