salą wykładową Auditorium Maximum oraz zapleczem do pokazów z fizyki, laboratoriami dla studentów i laboratoriami naukowymi.
Długoletnim pracownikiem Instytutu Fizyki był w latach 1906-1937 Alfred Kalahne -docent (1906-1921), profesor nadzwyczajny (1921-1923), profesor zwyczajny (1923-1937). Zajmował się akustyką i fotografią, zorganizował laboratorium fotograficzne na poddaszu Gmachu Głównego, a później laboratorium radiotechniczne. Utworzony w Instytucie Fizyki w 1923 r. etat profesora fizyki teoretycznej objął (i sprawował do 1945 r.) Eberhard Buchwald, znakomity dydaktyk, rektor THD w roku jubileuszu 25-lecia uczelni (1929/1930). W 1932 r. profesorem fizyki doświadczalnej w IF został teoretyk Walther Kossel, badacz widm rentgenowskich kryształów. Sprawował tę funkcję do 1945 r. Za swoje osiągnięcia w 1944 r. otrzymał najwyższe odznaczenie przyznawane przez Niemieckie Towarzystwo Fizyczne - Medal Maxa Plancka.
Nie sposób wymienić wszystkich ważnych osobistości związanych z Politechniką Gdańską i Instytutem Fizyki w pierwszych 40 latach ich istnienia. Wśród wykładowców zapraszanych z zewnątrz były takie sławy jak: Svante Arrhe-nius, Max von Laue czy Ludwig Prandtl.
W styczniu 1945 r. pracownicy i studenci Instytutu Fizyki wraz z aparaturą doświadczalną i częścią księgozbioru biblioteki zostali ewakuowani do Schmalkalden w Turyngii, gdzie miała powstać politechnika zastępcza, do czego jednak nie doszło. W 1945 r. polska Rada Ministrów wydała dekret o przekształceniu THD w polską Politechnikę Gdańską.
«XS
athan Zenneck