4855313133

Wstęp

Terapia pedagogiczna jest różnie definiowana, ze względu na zamiennie używane określenia: korekcja, reedukacja, zajęcia wyrównawcze czy korekcyjno-kompensacyjne. Małgorzata Wolska-Długosz określa ją następująco: „Terapia pedagogiczna - organizowanie działań, mających na celu korygowanie niewłaściwych czy niepełnowartościowych zachowań wychowanka, wynikających z zaburzeń rozwoju bądź zaburzeń zachowania. To proces polegający na organizowaniu odpowiednio do diagnozy zaplanowanych sytuacji wychowawczo-terapeutycznych, których wpływ na dziecko dokonuje się przede wszystkim za pomocą metod i środków pedagogicznych (...). Przez pracę reedukacyjną należy rozumieć nie tylko usunięcie bezpośrednich przyczyn trudności i wyrównanie braków w wiadomościach, ale również dążenie do odbudowywania właściwych dla danego wieku motywów uczenia się i przywrócenia prawidłowego stosunku dziecka do nauki. Praca korekcyjno-wyrównawcza wiąże się z wyrównywaniem opóźnień i korygowaniem zaburzeń rozwojowych dziecka, jak również z wyrównywaniem deficytów organicznych lub stanów i sytuacji ujemnych, negatywnych w funkcjonowaniu dziecka w procesie wychowania. Z obydwoma pojęciami terapii łączy się problem kompensacji, która polega na wyrównywaniu braków ograniczających rozwój oraz sytuacji powstałych jako rezultat niesprzyjających warunków rozwojowych”¹. Na potrzeby tej publikacji Terapia pedagogiczna rozumiana jest szeroko;

1

Wolska-Dtugosz M., Terapia pedagogiczna [W:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. T. 6, SU-U, red. E. Różycka, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2007, s. 645