490575339

Przedmiot i zadania ergonomii

Ergonomics (or human factors) is the scientific discipline concerned with the understanding of the interactions among humans and other elements of a system, and the profession that applies theoretical principles, data and methods to design in order to optimize human well being and overall system performance.

Practitioners of ergonomics, ergonomists, contribute to the planning, design and evaluation of tasks, jobs, products, organizations, environments and Systems in order to make them compatible with the needs, abilities and limitations of people.

Ergonomia (lub czynnik ludzki), według powyższej definicji (aktualnej od 2000r.) zaproponowanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Ergonomicznego IEA, to dyscyplina naukowa zajmująca się badaniem interakcji zachodzących między ludźmi i pozostałymi elementami systemu. Ergonomista w swych działaniach stosuje zasady teoretyczne, dane i metody niezbędne dla projektowania efektywnych systemów pracy uwzględniających dobrostan człowieka.

Praktycy działający w ergonomii, ergonomiści przyczyniają się do tworzenia, wdrażania i przetwarzania systemów pracy, zadań roboczych, produktów, organizacji, środowiska i warunków pracy z myślą, by były one jak najbardziej przystosowane do potrzeb, oczekiwań, możliwości, ograniczeń ludzi, wykonawców, pracowników, konsumentów, potencjalnych użytkowników.

UWAGA!

DEFINICJA ERGONOMII WEDŁUG PALUSZKIEWICZA

Ergonomia jest syntetyczną wiedzą stosowaną, która zajmuje się dostosowaniem pracy do fizycznych i psychicznych możliwości człowieka dla zapewnienia mu warunków do pracy możliwie sprawnej, nie zagrażającej zdrowiu i wykonywanej możliwie niskim kosztem biologicznym, a równocześnie zajmuje się ona dostosowaniem człowieka do pracy w tak ukształtowanych dla jego potrzeb warunkach.

Podejście prezentowane w definicji ergonomii, jaką przedstawiamy powyżej, obejmuje dwa podstawowe kierunki działań ergonomicznych. Należą tu zarówno działania ukierunkowane na przystosowanie wszelakich elementów naszego otoczenia i samej pracy do naszych potrzeb, jak i te obejmujące (w sensie historycznym wcześniejszy kierunek), przystosowanie samego człowieka do pracy w ukształtowanych dla jego potrzeb warunkach. W tym drugim aspekcie należy podkreślać znaczenie akceptacji jak i adaptacji pracownika (koncepcja „2XA”).

Strona 17