plastyczności stali. Jeżeli przegub plastyczny występuje w strefie węzła, to jego odpowiednią zdolność do obrotu określa się na podstawie PN-EN 1993-1-8.
Siły wewnętrzne i momenty zginające można wyznaczać stosując:
- analiza I rzędu - wykorzystuje się początkową, nieodkształconą geometrię konstrukcji,
- analiza II rzędu - uwzględnia się wpływ deformacji konstrukcji pod obciążeniem.
Efekty II rzędu:
- P - A - uwzględnianie w obliczeniach przesuwów węzłów konstrukcji,
- P - 8 - uwzględnianie w obliczeniach lokalnych wygięć prętów miedzy węzłami
Imperfekcje geometryczne:
- imperfekcje globalne układów ramowych i stężeń,
- imperfekcje lokalne poszczególnych, pojedynczych prętów.
Wszystkie imperfekcje globalne należy uwzględnić w analizie konstrukcji w postaci zastępczych, wstępnych imperfekcji przechyłowych.
Lokalne imperfekcje prętów uwzględnia się w postaci zastępczego wygięcia łukowego.
Analizę I rzędu bez uwzględniania imperfekcji można stosować w przypadku układów niewrażliwych na efekty II rzędu, a także jednokondygnacyjnych układów przechyłowych.
Konstrukcja jest niewrażliwa na efekty II rzędu, gdy spełnione są warunki:
acr = ^ > 10 'Ed |
w analizie sprężystej |
p | |
acr = > 15 'Ed |
w analizie plastycznej |
gdzie:
Fcr - obciążenie krytyczne odpowiadające globalnej formie niestateczności sprężystej i początkowej sztywności sprężystej układu
W ramach wielokondygnacyjnych warunki te muszą być spełnione na każdej kondygnacji