Rzymianie wiedzieli, że dobra zaprawa jest twarda i ma dużą wytrzymałość na ściskanie. Subiektywnie kontrolowali jej jakość drapiąc jej powierzchnię żelaznym gwoździem.
Młotek Schmidta umożliwia określenie wskaźnika odbojności sprężystej (rs) na podstawie reakcji na udar o określonej energii przekazanej na powierzchnię danego materiału. Za pomocą młotka uderza się w materiał z określoną energią. Jego odbicie zależy od twardości materiału i jest mierzone za pomocą przyrządu testowego. Posługując się tablicami przeliczeniowymi, można określić wytrzymałość na ściskanie na podstawie liczby odbicia.