5270659923

Bez zmiany przetrwaj, choć tam, za bramą,

Szarzeją łąki, żółkną topole...

Żółkną topole, rdzewieją klony,

Żegna je słońce gasnącą smugą.

Przyjdzie na pewno dzień przeznaczony,

Dzień przeznaczony przyjdzie niedługo...

Znowu się komuś ziści rozstanie,

Znów czyjeś ręce szyję oplotą,

Ktoś w dal odejdzie, ktoś pozostanie Z nieukojoną w sercu tęsknotą.

Nie jest łatwo żegnać odchodzącego z tego świata człowieka. Szczególnie trudno przychodzi żegnać osobę, z którą współpracowało się przez wiele dekad, a przy tym był to współpracownik, na którym można było zawsze polegać. Jeszcze trudniej żegnać Koleżankę, która przez lata współpracy stała się przyjacielem. Taką była Danuta. Taką Danusiu pozostaniesz w naszych sercach i pamięci.

W imieniu środowiska koleżeńskiego składam wyrazy serdecznego współczucia Rodzinie Pani Profesor.

Wojciech Gasparski