5515044123

Wykłady z pedagogiki. Wypisy z lektur.

•    pojawia się obrona przed stereotypami

Zalety te można odnieść także do pracy w zespołach nauczycieli i rodziców.

Praca metodą projektów opiera się także na założeniu, że jedną z podstawowych cech nowej, zreformowanej szkoły jest ukazywanie uczniom współczesnego świata całościowo i przygotowanie ich do aktywnego uczestniczenia w nim. Realizacji tak ujętych celów sprzyja holistyczne spojrzenie na dziecko (ucznia), poprzez uwzględnianie jego potrzeb emocjonalnych, intelektualnych, społecznych, biologicznych, jego zainteresowań i ograniczeń. Nauczyciel, projektując działania edukacyjne dla konkretnej grupy uczniów, uwzględnia dynamikę rozwojową, wiedzę, doświadczenia i możliwości poszczególnych osób, a także środowisko, w którym żyją. Pracując metodą małych grup, stosując metody aktywizujące, wykorzystując potencjał i dynamikę zespołu klasowego, nie musi „uśredniać” programu do „poziomu klasy”.

Różnorodność metod i form pracy z uczniem ma służyć przede wszystkim tworzeniu okazji edukacyjnych do przeżywania i doświadczania wiedzy w sytuacjach realnego życia. Uczeń powinien mieć dostęp do wielu różnorodnych źródeł wiedzy, a stawiane przed nim zadania powinny obejmować wiadomości i umiejętności z    różnych    dziedzin    życia.

Nauczycielowi przypisuje się w pracy metodą projektów mniej wyeksponowaną rolę. Odchodząc od nauczania frontalnego, w którym był on osobą dominującą, skupiającą na sobie uwagę uczniów, organizującą cały tok kształcenia, proponuje się wielość ról. W zależności od potrzeb nauczyciel może pełnić    rolę:

•    dyrektora — osoby, która podejmuje decyzje, kontroluje przebieg pracy, ocenia jej efekty',

•    koordynatora - osoby, która inicjuje podejmowanie kolejnych zadań i czuwa nad ich przebiegiem,

•    facylitatora — osoby, która konsultuje pracę grup, doradza, jest „do dyspozycji”, przysłuchuje się, czuwa, czasem włącza się w pracę grup na zasadzie uczestnika, niekiedy staje w opozycji,

•    „korzystającego ze sposobności” osoby, która kreuje środowisko sprzyjające uczeniu się, zadaje pytania,

wykorzystuje    okazje,    wzmacnia    poszukiwania    uczniów,

•    audytorium — osoby, która przejawia życzliwe zainteresowanie, aktywnie słucha, rozumie, wzmacnia”. Integracja jest także postrzegana jako proces współpracy ze środowiskiem pozaszkolnym; wynika stąd potrzeba poszukiwania sojuszników nie tylko wśród pracowników szkoły i rodziców, lecz także wśród przedstawicieli społeczności lokalnej. Ważnym etapem projektowania jest odkrywanie zasobów tkwiących w instytucjach kulturalnych i oświatowych, zakładach pracy, urzędach, kościołach i właściwe wykorzystanie ich w pracy szkoły. Rodzice są postrzegani jako sprzymierzeńcy, a nie jako kibice, wrogowie, sponsorzy. Współpraca szkoły ze środowiskiem stwarza uczniom możliwość do rozpoznawania jego potencjału i braków, kreuje postawy przedsiębiorczości, pozwala na praktyczne sprawdzanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności.

Kolejnymi, niezwykle istotnym elementem pracy metodą projektów' jest forma i sposób oceniania. Jego celem — w przyjętym podejściu do edukacji — jest zarówno monitorowanie, jak i wspieranie rozwoju ucznia: ocena ma być przede wszystkim informacją zw rotną dla ucznia i czynnikiem motywującym go do dalszej pracy: dużą wagę przywiązuje się do kształtowania umiejętności samooceny, a ewaluację postrzega jako ocenę efektywności i trafriości doboru celów, treści i strategii pracy.

Nowe podejście do ucznia, wiedzy i procesów' edukacyjnych wymaga nowych postaw¹, pomysłów, nowego zaangażowania. Nadrzędnym celem pracy nauczyciela staje się rozwój ucznia, a sama edukacja jest rozumiana jako harmonijna realizacja zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Te trzy’ podstawowe zadania tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy szkoły (preambuła podstawy programowej). Odchodząc od oddzielania programu dydaktycznego i wychowawczego, od izolacji poszczególnych przedmiotów, nauczyciel ma szanse tak organizować rzeczywistość edukacyjną, by stała się ona przestrzenią „wspierającą rozwój” nie tylko ucznia, ale całej społeczności szkolnej.

M. Sielatycki, Metodyka nauczania zintegrowanego, str. 15-27 ( wybrane fragmenty) w: Program Nowa Szkolą. Integracja między przedmiotowa, CODN, Warszawa 1999

Nauczanie zintegrowane w szkole

16

Egzemplarz bezpłatny, do użytku wewnętrznego