5515044164

1.3. Przykłady układów hydrostatycznych

Przykład 1.1

Na rysunku 1.9 [4] przedstawiono przykład układu hydrostatycznego z silnikiem obrotowym, nazywanego inaczej przekładnią hydrostatyczną. Działanie przekładni przedstawia się następująco:

Pompa 1 napędzana jest za pomocą wałka 5 i zasysa ciecz przewodem ssawnym S ze zbiornika 7. Jednocześnie z innej części pompy ciecz pod wysokim ciśnieniem podawana jest do przyłącza A i przewodem tłocznym A-P do bloku elementów sterujących 8. Rozdzielacz 11 kieruję tę ciecz do przyłącza BI. Następnie ciecz płynie przewodem tłocznym Bl-B do silnika hydraulicznego 2. Silnik działa na odwrotnej zasadzie niż pompa i powoduje, że wałek 6 może pokonać zewnętrzny moment obciążenia z zadaną prędkością obrotową. Ciecz, która oddała swoją energię elementom silnika 2 płynie do przyłącza A i wraca przewodem spływowym A-Al do bloku sterującego 8, a z niego przewodem spływowym Tl przez filtr 10 do zbiornika 7.

Zadaniem zaworów maksymalnych 9 jest zabezpieczenie układu przed przeciążeniem, jakie może wystąpić na wałku 6 silnika 2. Działanie zaworów 9 zależne jest od kierunku obrotów silnika, czyli od obecności cieczy pod ciśnieniem w przyłączu BI lub Al - zawsze działa tylko jeden z zaworów 9 i upuszcza nadmiar cieczy z przewodu tłocznego do spływowego, na przykład z BI do Al.

Zadaniem rozdzielacza 11 jest zmiana kierunku obrotów silnika 2 przez podanie cieczy z przyłącza P do przyłącza Al. Jest to możliwe po przesterowaniu suwaka rozdzielacza 11 za pomocą zewnętrznego sygnału sterującego. Takim sygnałem może być przykładowo wychylenie dźwigni sterującej pracą rozdzielacza (nie pokazanej na rysunku), wywołane działaniem operatora sterującego maszyną roboczą.

Części elementów układów hydrostatycznych zawsze wykonywane są bardzo precyzyjnie, stosuje się tutaj zawężone tolerancje wykonania, indywidualną selekcję części i w związku z tym w wielu przypadkach rezygnuje się ze stosowania typowych uszczelnień (nie zawsze stosowanie uszczelnień jest możliwe). W takiej sytuacji nieznaczne ilości cieczy wydostające się ze szczelin między współpracującymi częściami tworzą przecieki, które przewodami T2 odprowadzane są do zbiornika 7.

Przykład 1.2

Na rysunku 1.10 [3] przedstawiono przykład układu z siłownikiem tłokowym. Działanie układu można opisać następująco:

Pompa 1 zasysa ciecz ze zbiornika 2 i przez zawór zwrotny 3 podaje ją do rozdzielacza 6. Przewód łączący pompę 1 z rozdzielaczem 6 jest przewodem tłocznym układu. Przewód ten ma odgałęzienie prowadzące do zaworu maksymalnego 4.