5520989239

Do próby przygotowujemy podłużny przekrój śruby, mtu lub mnej części ukształtowanej przez kucie lub walcowanie. Uzyskany przekrój dokładnie szlifujemy i polerujemy na coraz drobniejszych papierach ściernych. Przygotowaną powierzchnię próbki zmywamy wodą i odtłuszczamy alkoholem. Następnie przygotowujemy płytkę szklaną i kładziemy na niej kartkę papieru fotograficznego emulsją do góry. Papier fotograficzny należy uprzednio moczyć od 3 do 4 minut w 3% roztworze wodnym kwasu siarkowego. Na tak przygotowany papier kładziemy próbkę wypolerowaną powierzchnią do emulsji, zwracając uwagę by szczelnie do niego przylegała. Po upływie 3 do 5 minut zdejmujemy próbkę, a papier płuczemy w czystej wodzie. Następnie odbitkę należy utrwalić przez około 10 minut w zwykłym utrwalaczu fotograficznym, przemyć w wodzie i wysuszyć. Powstający w wyniku reakcji chemicznych siarczek srebra ma zabarwienie ciemnobrunatne i wykazuje na odbitce miejsca ułożenia wtrąceń siarczkowych (przeważnie między włóknami struktury).

Próba Baumana umożliwia także wykrycie pozostałości jam usadowych pęcherzy oraz fosforu w stali. Fosfor reaguje z emulsją papieru brom owo -srebrnego, powodując powstawanie jasnożółtych punktów odpowiadających skupieniom fosforków.

Próba rtęciowa

Próba rtęciowa jest badaniem ujawniającym naprężenia własne powstałe w wyniku obróbki plastycznej na zimno przede wszystkim w mosiężnych prętach, rurach.

Odpowiednio przygotowaną próbkę odtłuszcza się i odtlenia (wytrawianie w roztworze wodnym 40% HNO3 albo 15% H2SO4) oraz przemywa wodą i osusza. Następnie poddaje się przez 25 - 30 minut działaniu roztworu azotanu rtęci (lOg HgN03, 10 ml HNO3, lOOOml H2O), przemywa wodą i usuwa wytrąconą na powierzchni rtęć. Brak widocznych makroskopowo pęknięć na powierzchni próbki dowodzi, że materiał wolny jest od naprężeń własnych. Wystąpienie pęknięć (korozja naprężeniowa) na powierzchni próbki dowodzi obecności naprężeń własnych.