5555241363

5555241363



Materiałoznawstwo - laboratorium

k

T.p,

Vv = Pp =-*=!-

k-z

gdzie: k - krotność przyłożenia siatki, Ppi- liczba węzłów siatki, padających na przekroje fazy P w i-tym przyłożeniu siatki (i = 1, 2,..., k), z - liczba węzłów siatki.

1.2.4 MIKROSKOPOWE METODY OKREŚLANIA WIELKOŚCI ZIARNA NA PŁASKIM PRZEKROJU

Ocena wielkości ziarna lub poru w materiale należy do jednej z najczęściej stosowanych ocen ilościowych. Niestety pomiary te nastręczają wielu trudności, związanych z faktem ze zarówno ziarna jak i pory są trójwymiarowe, podczas gdy pomiary są przeprowadzane na płaskich, dwuwymiarowych powierzchniach. W praktyce laboratoryjnej najczęściej mierzy się przekrój ziarna/poru na płaszczyźnie, a jego wielkość określa się przez podanie jednego parametru tej wielkości. Samo pojęcie „wielkości ziarna" lub „wielkość poru” nie jest pojęciem jednoznacznie określonym i może być różnie interpretowane.

Wielkość ziarna opisuje się za pomocy takich parametrów jak:

-    średnia średnica ziarna D,

-    liczba ziarn przypadająca na jednostkę powierzchni zgładu Na,

-    liczba ziarn w jednostce objętości Ny.

-    średnie odchylenie średnic ®n.

Jeżeli w materiale nie zauważa się wydłużonego kształtu ziaren i jeżeli te elementy maja kształt brył wypukłych, to najczęściej pod pojęciem wielkości elementów rozumie się równoważną średnicę kuli, której objętość jest równa objętości badanego elementu.

W przypadku układu (ziaren) monodyspersyjnego (jednakowa średnica ziarn), lub polidyspersyjnego (ziarna o różnej średnicy) wyżej wymienione parametry są ze sobą powiązane wzorem Mirkina:

D = Na/Nv (6)

Najprostszą metodą określenia parametru Na jest metoda Jeffrissa. Według tej metody na mikrofotografii nanosi się prostokąt o wymiarach a i b (rys.5), który dzieli nam ziarna na trzy grupy - leżące całkowicie wewnątrz prostokąta o liczbie ziarn z, przecięte przez brzegi o liczbie ziarn w i ziarna leżące w narożach o liczbie u.

Na = (z + 0,5w0,25u)    (7)

ab

Dla monodyspersyjnego układu kul parametr Ny możemy wyznaczyć z zależności:

NV =


4 ■ N,


(8)


Natomiast w przypadku polidyspersyjnego układu kul przy określaniu Nv, posługujemy się

7



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Materiałoznawstwo - Laboratorium(10) gdzie cc jest krytyczną długością szczeliny, przy której krytyc
IMAG0136 Elastc Wytrzymałość materiałów — laboratorium 4) Wymiary badanych próbek: l=....^3.9.......
Zdjęcie3128 fakra materiału z laboratorium PMiWM m,PXESIA I PRZF.TWRXIk l DO POMIAROM I nmiiBU7n siA
IMGC67 ■; y?;v^ vv f # J*I >■PP^ i #*_i*-    * »> ■** i?90    *
20090415000 Katedra Technologii Materiałów Laboratorium Spawalnictwa Grupa Zespól Imię i
20090422000 Katedra Technologii Materiałów Laboratorium Spawalnictwa Grupa 2 3 Pi Zespól i Imię i
IMG92 (3) Wytrzymalaii materiałów • laboratorii 3. Badanie połączenia spawanego rodzaj
P20090505000 Katedra Technologii Materiałów Laboratorium Spawalnictwa Grupa Zespól Imię i NAZWISKO
słowia022 Materiały etnograficzne stanowią wszędzie tam, gdzie to możliwe, niezbędne uzupełnienie i
ceramika2 r Laboratorium z nauki o materiałach r Laboratorium z nauki o materiałach • V- c.-. mater
POLITECHNIKA GDAŃSKA Wydział Mechaniczny Katedra Inżynierii Materiałowej Laboratorium
POLITECHNIKA GDAŃSKA Wydział Mechaniczny Katedra Inżynierii Materiałowej Laboratorium
POLITECHNIKA GDAŃSKA Wydział Mechaniczny Katedra Inżynierii Materiałowej Laboratorium
Politechnika Łódzka Wydział Mechaniczny Instytut Inżynierii Materiałowej LABORATORIUM NAUKI O
v1b=vX~vb (5.127)= kT lnrapA e n0B gdzie: k - stała Boltzmanna. Po uwzględnieniu obu przyczyn, które

więcej podobnych podstron