Dawniej - kiedy zaczynaliśmy swoją przygodą z ptakami - powszechną nazwą rodzajową gatunku, któremu poświącone jest niniejsze opracowanie, był dżdżownik. Tym samym mówiliśmy wówczas o dżdżowniku rzecznym [Sokołowski 1977]. Próbowaliśmy dotrzeć do źródeł, które pomogą ustalić, od kiedy i dlaczego ptaki te zaczęto nazywać tak jak obecnie - sieweczkami. W swoim dwutomowym dziele Sokołowski [1958], obok obowiązującej do końca lat 70. ub. wieku nazwy dżdżownik rzeczny podaje dwa inne określenia: siewka rzeczna i właśnie sieweczka rzeczna. Pierwszym znanym nam źródłem, w którym nazwa sieweczka rzeczna pojawia się jako podstawowa, jest wydany w 1982 roku przewodnik terenowy „Ptaki Polski" [Czarnecki i inni 1982].
Charadrius pochodzi z języka greckiego i jest, jak podaje Kruszewicz [2005], staro-greckim określeniem sieweczek. Z kolei dubius pochodzi z języka łacińskiego i oznacza wątpliwość. Prawdopodobnie jest to efekt dużego sceptycyzmu Linneusza, który nie opisał tego ptaka jako gatunku. Zrobił to Scopoli [1786], choć wówczas uważano powszechnie, że dubius jest jedynie formą sieweczki obrożnej Charadrius hiaticula.
6