sprzyjających anonimowości uczestników. Ponadto egzamin może być napisany przez osobę znajdującą się na Sali, która po zakończeniu pracy przed upływem czasu może przystąpić do odpowiedzi na pytania koleżanki/kolegi.
Ponieważ pomysłowość studentów nie ma granic, przedstawiona powyżej typologia ściągania jest zapewne niepełna, jednakże mamy nadzieję, że najpopularniejsze sposoby ściągania zostały zaprezentowane.
W dalszych rozdziałach pracy postaramy się zaprezentować rozwiązanie, które umożliwi zapobieganie każdej z przedstawionych powyżej sposobów ściągania, które w przypadku zidentyfikowaniu nowych technik będzie mogło być łatwo rozbudowane.
Ściąganie jest świadomą decyzją podejmowaną przez studentów, mająca na celu podwyższenie ich zdyskontowanej użyteczności. Postawiona tu hipoteza racjonalności oraz utylitarne podejście, jak pokazują badania (Zsolnai 2003), zwłaszcza odnośnie studentów uczelni ekonomicznych są bliskie rzeczywistości. Niewątpliwymi korzyściami studentów ze ściągania są brak konieczności nauki, a więc większa liczba czasu wolnego oraz możliwość uzyskania lepszej średniej. Ponadto ściąganie umożliwia przekroczenie barier narzucanych przez zdolności intelektualne oraz, zwłaszcza wśród studentów o niskiej samoocenie, pozwala na zmniejszenie stresu wywołanego egzaminem, a więc podwyższa dobrostan psychiczny.
Koszty ściągania to, pomijając czas wykonywania ściąg, przede wszystkim mniejsza wiedza, której brak w przyszłości może zostać zauważony przez potencjalnego pracodawcę oraz ryzyko zostania wykrytym podczas egzaminu, a w konsekwencji ukaranym. Ponadto istotnym kosztem powinno być łamanie norm etycznych. W idealnej sytuacji, tj. w przypadku od podstaw prowadzonego kształcenia w duchu uczciwości oraz braku złych wzorów ze świata pozaszkolnego zinternalizowane normy zachowania podczas egzaminów powinny być wystarczającą barierą powstrzymującą studentów od ściągania.
Wykształcenie wspomnianych norm jest jedynym dobrym rozwiązaniem problemu ściągania, wszelkie inne pomysły mogą być traktowane jedynie jako koncepcje zastępcze. Oczywistym jest, że ukształtowanie takowych norm nie jest możliwe w krótkim okresie.
14