6324061421

Zaćmienia w układzie Ziemia-Księżyc

Z uwagi na małe nachylenie orbity Księżyca, w układzie Ziemia-Księżyc-Słońce dochodzi do zaćmień, tym bardziej, że średnice kątowe Słońca i Księżyca są podobne.

Słońca: między 31'37” a 32'31".

Księżyca: między 29'55" a 33'28".

Do zaćmień może dojść tylko wtedy, kiedy Księżyc w pełni lub nowiu znajduje się blisko węzłów swojej orbity.

Powtarzalność zjawisk zaćmień może następować co wartość, która jest w przybliżeniu wielokrotnością miesiąca smoczego (27,2122 d) i synodycznego (29,5306 d).

Np. 13 M_sm (353,759 d) = 12 M_syn (354,367 d), A = 0,608 d.

Astronomowie chaldejscy znaleźli lepszą współmierność:

223 M_syn (6585,324 d) « 242 M_sm (6585,352 d, A = 0,028 d) =

= 18 lat 11 dni = 1 saros.

Po okresie sarosu powtarzają się zaćmienia o podobnych cechach. W czasie 1 sarosu dochodzi do około 70 zaćmień, w tym około 42 to Zaćmienia Słońca, a 28 - zaćmienia Księżyca.