6775041055

5. Wymiana gruntu.

Jest często stosowaną metodą dla posadowienia odcinków dróg autostradowych i linii kolejowych, gdy warstwa słaba gruntów organicznych zalega do 2 m.

Jedną z metod wyznaczania granic wymiany jest metoda holenderska.

Jest to metoda wykreślna, gdzie przy pomocy linii prowadzonych:

-    od krawędzi nawierzchni drogowej lub podkładu kolejowego pod kątem 45° oraz

-    od podstawy nasypu na kontrbankiecie pod kątem 60°

wyznaczamy dwa punkty w spągu warstwy gruntu słabonośnego lub stropu nośnego gruntu mineralnego.

Rys. 11. Zasięg wymiany gruntu w podłożu bagiennym. [26]

Punkty wyznaczone przez obie proste, na dnie projektowanego wykopu mogą w stosunku do osi drogi zmieniać swoje położenie w zależności od wysokości nasypu oraz grubości warstwy gruntu przeznaczonego do wymiany. Następnie od punktu zewnętrznego prowadzimy prostą o nachyleniu 2:1, która w miejscu przecięcia z powierzchnią terenu wyznacza granicę wymiany. Głębokość wymiany jest w znacznej mierze ograniczona kosztami i konkurencyjnością w stosunku do innych metod wzmocnienia a dopiero w następnej kolejności niekorzystnymi warunkami hydrogeologicznymi podłoża.

Przy wysokim poziomie wód gruntowych, co szczególnie charakteryzuje osady bagienne, maksymalna głębokość wymiany gruntu sięga dwóch metrów.

Wybieranie gruntów organicznych, głównie torfów z większej głębokości w podłożu nawodnionym wyraźnie zmniejsza skuteczność metody lub znacznie ją podraża.

20