6878601668

W cicgu dwudziestu lat istnienia, do 1967 r., wyższe szkoły pedagogiczne, a szczególnie krakowska WSP, zdołały wypracować własnq koncepcję kształcenia nauczycieli na poziomie akademickim, koncepcję całkowicie od-miennq od sposobów kształcenia nauczycieli w uniwersytetach ^!33. Istniała tylko jedna pozorna zbieżność: WSP, podobnie jak uniwersytety, kształciły specjalistów jednoprzedmiotowych. Ale absolwent WSP został wyposażony w trakcie studiów w dodatkowe ,.sprawności" nauczycielskie. Miał on okazję zdobyć wiedzę w zakresie bibliotekarstwa, prowadzenia zespołów artystycznych (muzycznych, dramatycznych), uzyskał też znajomość elementów filmo-znawstwa, posiadł umiejętność organizowania pracowni szkolnej, robienia i posługiwania się pomocami naukowymi, a także środkami audiowizualnymi. Krótko mówiąc, WSP starały się przygotować tak swego absolwenta, aby od razu mógł brać pełny udział w życiu szkoły. WSP programowo postawiły na ścisły zwiqzek dydaktyczny, wychowawczy i naukowy ze szkołami ogóino-kształcqcymi i zawodowymi, a także z VII—VIII klasami szkół ośmioletnich, zwłaszcza w zakresie metod nauczania i wychowania.

Odmienność wsp-owskiej koncepcji kształcenia nauczycieli na poziomie akademickim wyrażała się w konstrukcji programów studiów. Twórcy tej koncepcji m.in. prof. Wincenty Danek, prof dr Anna Krygowska, prof. dr Jan Nowakowski, prof. dr Tadeusz Słowikowski, doc. dr Władysław Szyszkowski uważali, że absolwenci WSP podczas studiów powinni zdobyć przygotowanie w trzech, a nawet czterech głównych zakresach. Na plan pierwszy zostało wysunięte przygotowanie w zakresie przedmiotu ich specjalizacji kierunkowej. Absolwent WSP w czasie pobytu w uczelni zdobywał przede wszystkim gruntownq wiedzę z przedmiotu, którego miał nauczać w szkole. Jednocześnie zaznajamiał się równomiernie z dyscyplinami naukowymi, składajq-cymi się na dany przedmiot szkolny i opanowywał ogólnie metodologię badań naukowych.

Drugq grupę przedmiotów, którq musiał opanować kandydat studiujqcy w WSP, stanowiły przedmioty filozoficzno-społeczne, takie jak: ekonomia polityczna, elementy filozofii marksistowskiej i teorii rozwoju społecznego, elementy socjologii, religioznawstwa. Z uwagi na zadania ideowo-wycho-wawcze szkoły socjalistycznej przygotowanie specjalistyczne szło w parze z rzetelnq wiedzq o świecie współczesnym, o stosunkach społecznych i produkcyjnych, o rozwoju społecznym. Wiedza ta w określony sposób wpływała także na osobowość młodego nauczyciela.

Trzeci zakres wiedzy — to wykształcenie pedagogiczne absolwentów. Wyższe szkoły pedagogiczne wyposażały ich względnie gruntownie w wiedzę pedagogicznq, na którq składało się opanowanie takich przedmiotów, jak pedagogika, psychologia ogólna i rozwojowa, historia wychowania, za-

^,:w WSP w Krakowie w oparciu o specjalne uprawnienia nadane jej przez Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego z dnia 15 lipca 1971 r. miata prawo opracowywać wtasnc plany i programy studiów o znacznie mniejszym wymiarze godzin niż inne WSP

237