6878601687

Powołanie dwuletnich studiów zaocznych musiało wywołać szeroką dyskusję w uczelniach oraz w organach terenowej władzy szkolnej, skoro Minister Oświaty zmuszony był wydać okólnik wyjaśniający intencje tej decyzji. Pisał w nim m.in.:

Studium Zaoczne przy Wyższej Szkole Pedagogicznej jest szkołę wyższą, umożliwiającą czynnym nauczycielom zdobycie pełnych kwaliłikacji do nauczania w szkole średniej bez odrywania ich od pracy zawodowej. Zadaniem Studium jest umożliwienie zdobycia tych kwalifikacji nauczycielom wyróżniającym się aktywnością społeczną i polityczną.

Wzmacniając swą argumentację uzasadniającą konieczność istnienia tej formy kształcenia Minister dodawał:

Wyszkolenie kadry kwalifikowanych nauczycieli szkół średnich o dużych wartościach ideologicznych jest zadaniem wielkiej wagi społecznej i politycznej. Zadania tego nie zrozumiały dotąd terenowe władze administracji szkolnej, czego dowodem jest traktowanie przez nie studiów zaocznych jako prywatnej sprawy studiującego nauczyciela, obarczanie go nadmiernymi dodatkowymi obowiązkami w szkole ¹⁷⁰.

Z chwilą uruchomienia studiów zaocznych pojawił się problem kandydatów na te studia. Wiadomo, że mieli to być czynni, niewykwalifikowani nauczyciele pracujący w szkolnictwie średnim. W okólniku z lipca 1951 r. w sprawie organizacji uproszczonych egzaminów państwowych na nauczycieli szkół średnich w WSP pisano, że chodzi tu o nauczycieli osiągających „dobre wyniki w pracy zawodowej i społecznej”, a także o pracujących w szkołach podstawowych „w celu umożliwienia im awansu" ^m. Natomiast w zarządzeniu z października 1952 bliżej sprecyzowano kryteria przyjmowanych nn studia zaoczne. Rekrutowano czynnych kwalifikowanych nauczycieli szkół podstawowych, pracowników pedagogicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych, mających kwalifikacje do nauczania w szkołach podstawowych oraz czynne kwalifikowane wychowawczynie przedszkoli. Drugą grupę stanowili niewykwalifikowani nauczyciele szkół średnich, trzecią zaś — osoby posiadające świadectwo dojrzałości szkół średnich ogólnokształcących lub zawodowych, zatrudnione w innych zawodach, a zamierzające pracować w szkolnictwie.

W tym też samym czasie, w listopadzie 1952 r. ukazało się zarządzenie Ministra Oświaty w sprawie utworzenia Studium Zaocznego przy Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej, określające czas jego trwania na 4 lata.

Kształcenie na studiach zaocznych prowadzone było według programu obowiązującego na studiach dziennych WSP po odpowiednim dostosowaniu go do czasu trwania i charakteru studiów zaocznych. Na czele Studium

¹⁷⁰    Dz. Urz. Min. Ośw., 1951, nr 13, poz. 168.

¹⁷¹    Okólnik nr 39 z dnia 2 listopada 1952 r. (Nr KD 3-3342/52) w sprawie Studium Zaocznego przy Wyższej Szkole Pedagogicznej (Dz. Urz. Min. Ośw., 1952, nr 8, poz. 148). Zarządzenie Ministra Oświaty z 23 października 1952 r. (Nr KD 3-1368/52) w sprawie utworzenia Studium Zaocznego przy PWSP. Tamże, poz. 147,

261