6878601698

9. Publikacje Stowarzyszenia. Wszystkie publikacje, obejmujące książki, czasopisma i korespondencje muszą być dostępne w alternatywnych formach z elektronicznym tekstem włącznie. Strona internetowa Stowarzyszenia spełniać ma wskazówki ustalone w tym zakresie przez Konsorcjum World Wide Web.

Ten na wskroś nowoczesny program nie jest tylko deklaracją papierową, ale systematycznie zostaje wprowadzany i dostosowywany do powszechnie obowiązujących norm, określonych dokładnie w prawodawstwie amerykańskim.

Wypowiedź swoją zakończę refleksją powstałą po przeczytaniu artykułu Jana Wołosza

0    standardach dla bibliotek publicznych („Bibliotekarz” 11/2001). Autor przedstawia ostatni wniosek w brzmieniu: „...w zakresie standardów bibliotecznych mamy bardzo wiele do zrobienia”. Posunąłbym się dalej dodając, że w zakresie standaryzacji i stosowania wskazówek dotyczących usług specjalistycznych, zrobiliśmy w Polsce bardzo mało albo niemal nic. Dlatego też rozwiązywanie wielu zagadnień z obszaru czytelnictwa specjalistycznego jest wielkim wyzwaniem nie tylko dla Amerykanów, ale i również dla polskich bibliotekarzy.

Franciszek Czajkowski jest kierownikiem Ośrodka Czytelnictwa Chorych i Niepełnosprawnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Książnicy Miejskiej w Toruniu.

PRZYPISY:

¹    Standardowe Zasady Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych. Narody Zjednoczone. 1994.

Zalecenie Nr R (92) 6 Rady Ministrów dla krajów członkowskich Rady Europy dotyczące wspólnej polityki wobec ludzi niepełnosprawnych. 1993.

Istnieje kilka dokumentów określających standardy, rckomcndaqc czy wskazówki dotyczące czytelnictwa specjalistycznego dla osóh z różnymi rodzajami niepełnosprawności oraz wydawania i promocji materiałów „łatwych w czytaniu”:

-    Guidelines for Lhrary Service.x to Deaf Ptopie, IFLA Hcadquar-ters. 1991;

-    Marshall M., Simonis-Rupcrt S.: Books for the Mentoliy Handicap ped a Guide to Seiection. IFLA Hcadquarlcrs, 1983;

-    Guidelines for Easy-Tn-Read Materials. IFLA, 1997;

-    Guide lines for Lhraries Serving Hospital Patients and the Elderly and Disahled in Lng-Tkrm Care Facilitie.y IFLA, 2000.

Na ostatniej konferencji IFLA w Bostonie zaprezentowano długo oczekiwany dokument Guidelines for Lhrary Se race s to Persons with Dyslexia. IFLA 2001.

⁴ „IFLA Ncwslctlcr, Scclion of Librańcs Scrving Disadvantagcd Persons”, Spring 2001, Nr 52. p. 2.

Tamże, p. 2.

⁶    Tamże, p. 2 oraz http://www.ala.org/asda/acccss_policy.hlmL

⁷    Ustawa dla niepełnosprawnych Ameryków. Teoria i praktyka in* legracji osób niepełnosprawnych w Stanach Zjednoczonych. „Tc-mary'* 1995. Nr 4. s. 8

Krystyna Szylhabel Jolanta Wróbel

Egzamin na bibliotekarza dyplomowanego

Nikt z nas nie wie tyle, ile wiemy wszyscy razem

napis na duńskim ratuszu

Pomyślny rozwój kariery zawodowej w każdej dziedzinie uzależniony jest od stałego podnoszenia własnych kwalifikaqi i uzyskania potwierdzenia nabytych wiadomości. Dróg do pogłębiania wiedzy jest wiele. Istnieją rozmaite kursy doskonalenia zawodowego, studia podyplomowe, są możliwości uczestniczenia w konferencjach, sympozjach itd. Permanentne kształcenie w bibliotekarstwie jest niezbędnym warunkiem lepszej obsługi użytkowników i podnoszenia prestiżu zawodu. To jedyna droga do nadążania za postępem. W obecnych czasach koniecznością staje się fakt dostosowywania kwalifikacji oraz wiedzy bibliotekarza do zmieniających się warunków zewnętrznych.

Poza zinstytuqonalizowanymi formami kształcenia istnieje również inny sposób poszerzania wiedzy - samokształcenie, l aka forma podnoszenia umiejętności zawodowych jcsl między innymi stosowana przy zdobywaniu kwalifikacji na bibliotekarza dyplomowanego. Wymaga ona dużego nakładu pracy i silnej woli, a także znacznej odporności psychicznej. Efektem jest zdany egzamin przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Ministra Edukacji Narodowej. Warunki, jakie powinien spełniać kandydat na bibliotekarza dyplomowanego, zasady oraz tryb postępowania kwalifikacyjnego określa Rozporządzenie MEN z dnia 29 stycznia 1992 r.\ Podstawę starań stanowi udokumentowany dorobek naukowy, organizacyjny i dydaktyczny w zakresie bibliotekarstwa lub informacji naukowej oraz znajomość, co najmniej, jednego języka obcego. Kandydata kieruje do Komisji Egzaminacyjnej dyrekcja biblioteki lub kierownictwo ośrodka informacji.

Autorki niniejszego artykułu, pracownice Biblioteki Głównej Politechniki Wrocławskiej, pragną podzielić się swoimi doświadczeniami i przekazać informacje na temat przygotowań, których efektem był pomyślnie zdany egzamin przed Komisją Egzaminacyjną.