8097134260

przemysłu spożywczego wzrosła o około 2/5, a najbardziej w sektorach: rybnym, cukierniczym, piekarskim, drobiarskim, ziemniaczanym i mleczarskim (o 50 - 100%). Trochę mniejszy (20-50%) był wzrost w branży mięsnej, paszowej, olejarskiej, napojów bezalkoholowych, spirytusowej, winiarskiej, owocowo-warzywnej i zbożowej. Natomiast najwolniej zwiększała się (o 5-20%) wartość produkcji sprzedanej przemysłu:    koncentratów spożywczych,

cukrowniczego, makaronowego, piwowarskiego i tytoniowego. W ślad za tym zwiększyły swój udział wszystkie branże przetwórstwa produktów zwierzęcych oraz przemysł: ziemniaczany, paszowy, piekarski i koncentratów spożywczych, głównie kosztem sektora piwowarskiego, owocowo-warzywnego, koncentratów spożywczych, tytoniowego, cukrowniczego i zbożowo-młynarskiego.

Polski przemysł spożywczy jest silnie powiązany z międzynarodowym rynkiem i kapitałem, który uznał, że w Polsce jest to branża z przyszłością i że w jej rozwój warto inwestować (stąd na rynku zachodniopomorskim firmy o ugruntowanej pozycji rynkowej to głównie jednostki z kapitałem zagranicznym). Pomimo tego, można spotkać w województwie zachodniopomorskim firmy o ugruntowanej pozycji np. Seamor czy Asprod. Centra decyzyjne podmiotów znajdują się przede wszystkim w okolicach Szczecina oraz Koszalina.

Najbliższe lata upłyną w polskiej branży spożywczej pod znakiem konsolidacji w wielu kategoriach produkcji spożywczej. Czasopisma branżowe wskazują na gwałtowny rozwój przemysłu opakowaniowego, Portal Spożywczy wskazuje także na zwiększenie spożycia mrożonek długoterminowych. Oczekiwania klientów wymuszą rozwój branży w zakresie żywności funkcjonalnej oraz jakości mikrobiologicznej żywności.

Kierunki rozwoju branży spożywczej

Jakość żywności - Jakość produktu ekologicznego

Zarządzanie jakością produktu ekologicznego, poza jakością produktu, nakazuje zwrócić uwagę również na jakość pracy oraz jakość oddziaływania organizacji na otoczenie. W produkcji żywności ocenie i kontroli podlegają wszystkie procesy związane z jej wytworzeniem. Brak możliwości przeprowadzenia jednoznacznej oceny końcowej produktu żywnościowego za pomocą analiz chemicznych sprawia, że podawana jest informacja o naturalnych i kontrolowanych procesach wytwarzania tej żywności. W rolnictwie ekologicznym wykorzystuje się naturalność procesów zachodzących w obrębie gospodarstwa. Stosuje się naturalne nawożenie roślin oraz pasze własne w chowie zwierząt. Produkcja odbywa się z uwzględnieniem zasad ochrony środowiska, a zastosowane technologie muszą być przyjazne środowisku. Rolnictwo ekologiczne może mieć miejsce jedynie w środowisku dotychczas nieskażonym, w którym są zachowane wszystkie obowiązujące normy zawartości substancji szkodliwych dla zdrowia. Wydaje się, że systematyczne doskonalenie w tak szerokim zakresie powinno zapewnić żywności ekologicznej szanse na trwałe wypracowanie konkurencyjności na rynku żywności. Jakość produktu postrzegana jest jako zgodność ze specyfikacją. W takim rozumieniu jej miarą jest przede wszystkim dokładność wykonania, mieszcząca się w ramach założonej tolerancji, mająca na celu zaspokojenie oczekiwanych wymagań klientów z uwzględnieniem założeń zachowujących ekologiczność produktu. Przepisy UE warunkujące produktowi status ekologicznego wymuszają na producentach zachowanie ściśle określonych jego właściwości. W osiągnięciu optymalnej jakości produktu skutecznie może pomóc zarządzanie tą jakością. Konieczne staje się systematyczne doskonalenie skoordynowania działań ukierunkowanych na spełnienie wymagań dotyczących jakości produktu, co pomoże zapewnić systematyczny wzrost zaufania klienta do produktu. Zarządzanie jakością produktu ma za zadanie zagwarantować ekologiczną jakość składu i metod wytwarzania, co pozwala na jego sprzedaż jako produktu ekologicznego.

Bezpieczeństwo żywności

Unia Europejska opracowała kompleksową strategię bezpieczeństwa żywności. Dotyczy ona nie tylko bezpieczeństwa żywności, lecz również zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin. Jej celem jest m.in. zagwarantowanie możliwości ustalenia pochodzenia żywności na każdym etapie i na całym terytorium UE, od momentu produkcji, aż do chwili gdy pojawi się ona na stole konsumenta. Strategia ma również przyczynić się do zniesienia ograniczeń w handlu oraz do zapewnienia konsumentom szerokiego wyboru oraz dostępu do zróżnicowanej żywności. Wysokie standardy mają zastosowanie zarówno do żywności wyprodukowanej w UE, jak i do

18