8331099823

zdrowia, warunków domowych, czynników pozaszkolnych, które wspierają lub ograniczają ich rozwój. Ocenianie to ważny element procesu rewalidacyjnego.

Poprawnie sporządzona ocena szkolna powinna odzwierciedlać stan wiedzy ucznia, jego postępy w nauce, a także wysiłek włożony w wykonaną pracę.

„Natomiast opisowy sposób oceniania pozwala na szczególną informację o przedmiocie, jak również o brakach i trudnościach na jakie uczeń napotyka" (Kowalik 1994, s. 462).

Oprócz trudności, z jakimi mają do czynienia wszystkie dzieci uczęszczające do szkół podstawowych, u uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych występują dodatkowe trudności specyficzne.

A. Firkowska-Mankiewicz (1995, s. 75) zwraca uwagę na to, „iż trudności dzieci wynikają z nakładania się całego szeregu czynników, których jedynie część znajduje się w samych dzieciach, pozostałe zaś są związane z decyzjami podejmowanymi przez nauczycieli". To z kolei podkreśla wagę, jaką ma działalność nauczyciela, jego doświadczenie i stosunki z uczniami, dla ich postępów w nauce.

Jakie dzieci powinny być objęte edukacją uwzględniającą ich indywidualne potrzeby? Nauczyciele, udzielając odpowiedzi na to pytanie, wymieniają następujące dzieci:

•    mające trudności w nauce,

•    z zaburzeniami emocjonalnymi i w zachowaniu,

•    niepełnosprawne fizycznie, sensorycznie (wzrok, słuch) i umysłowo.

Aby dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych miały zapewnioną fachową pomoc, ważny staje się problem ich oceniania.

Do najczęściej spotykanych problemów dzieci niewidzących i niedowidzących należą:

•    trudności przystosowawcze polegające głównie na kłopotach z nawiązywaniem kontaktów społecznych,

•    tendencje do izolacji, skłonność do zamykania się we własnym świecie,

•    trudności w przełamaniu nadopiekuńczości rodziców, która często opóźnia, a czasami wręcz uniemożliwia usamodzielnienie się uczniów,

•    lęk przed zagubieniem w najbliższym środowisku,

•    nieprawidłowa ocena relacji przestrzennych,

•    wolniejsze tempo pracy z uwagi na specyfikę zmysłu dotyku,

•    duża męczliwość,

•    obniżona ciekawość poznawcza wynikająca ze zmniejszonej liczby bodźców,

•    lęk przed utratą resztek wzroku,

•    częste bóle głowy, kręgosłupa, mięśni,

•    problemy z czynnościami samoobsługowymi,

•    trudności w opanowaniu podstawowych technik szkolnych.

Z przedstawionego wyżej rejestru trudności uczniów wynika potrzeba oceny opisowej, która uwzględni problemy związane z edukacją dziecka. Istotny jest wysiłek ucznia włożony w wykonane zadanie.

Już zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 24 września 1992 r. dotyczące zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów w szkołach publicznych dla dzieci i młodzieży oraz przeprowadzenia egzaminów sprawdzających i klasyfikacyjnych określa, iż uczniowie pierwszej klasy szkoły podstawowej otrzymują za

136