NIEUCZCIWA KONKURENCJA
Cel ustawy: ustawa ta reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności
gospodarczej, w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie, handlu i usługach, w
interesie publicznym przedsiębiorców oraz klientów. Ustawa odnosi się wyłącznie do konkurencji w
działalności gospodarczej, jej celem jest nie tylko zwalczanie ale i zapobieganie nieuczciwej
konkurencji i dlatego samo zagrożenie naruszenia interesu przedsiębiorcy uzasadnia roszczenie o
zaniechanie niedozwolonych działań.
Konkurencja jest to dążenie wielu niezależnych przedsiębiorców (podmiotów gospodarczych),
na wspólnym im rynku, do osiągnięcia takiego samego celu gospodarczego, w szczególności
prowadzenia interesów z dostawcami i odbiorcami. W gospodarce wielorynkowej konkurencja spełnia
szereg funkcji np.:
1)sterowanie produkcją i przepływem towarów.
2)rozdzielanie środków pomiędzy przedsiębiorstwa i gałęzie przemysłu.
3)pobudzanie-polepszanie , jest to podnoszenie jakości.
Czyny podmiotów, które swoim zachowaniem zakłócają pełnienie tych funkcji, które nie przestrzegają
ustalonych reguł konkurencji, nazywa się czynami nieuczciwej konkurencji. Czynem takim jest też
działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego
przedsiębiorcy lub klienta. Czynami nieuczciwej konkurencji w szczególności są:
1)wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa.
2)fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów lub usług.
3)wprowadzające w błąd oznaczenie towarów i usług.
4)naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa.
5)nakłanianie do rozwiązania lub nie wykonania umowy.
6)naśladownictwo produktów.
7)pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie.
8)utrudnianie dostępu do rynku.
9)nieuczciwa lub zakazana reklama.
UTRUDNIANIE DOST
PU DO RYNKU ma miejsce wtedy gdy przedsiębiorca podejmuje działania,
które uniemożliwiają innym przedsiębiorcom konfrontację produkowanych przez nich towarów. W
efekcie czego swoboda wejścia na rynek i oferowania na nim towarów lub usług jest ograniczona. Na
gruncie tej ustawy nie każde utrudnianie dostępu do rynku jest czynem nie uczciwej konkurencji, za
takie będą uznawane działania, które są sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami oraz zagrażają
lub naruszają interes innego przedsiębiorcy lub klienta, a równocześnie skutkują utrudnianiem
dostępu do rynku i polegają w szczególności na: dumpingu, bojkocie oraz dyskryminacji.
-Dumping jest to utrudnianie dostępu do rynku przez sprzedaż towarów lub usług poniżej
kosztów ich wytworzenia lub ich odsprzedaż poniżej kosztów zakupu, w celu eliminacji konkurencji.
Nie są nieuczciwe przypadki sprzedaży poniżej kosztów własnych, które służą jedynie rozwojowi
przedsiębiorstwa, np.: sprzedaż promocyjna, wyprzedaż.
-Bojkot jest to utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku w drodze nakłaniania osób
trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom albo niedokonywania zakupów od innych
przedsiębiorców. W bojkocie biorą udział zawsze trzy strony: bojkotujący (ten kto namawia do
odmowy ), adresat działań bojkotującego (odmawiający), którego działalność przynosi skutek
pożądany przez bojkotującego, bojkotowany. Bojkotującym może być pojedynczy podmiot lub ich
grupa (kartel). Nie każde działanie - nakłanianie do odmowy sprzedaży lub kupna jest bojkotem. Aby
uznać dane działanie za bojkot muszą być spełnione następujące przesłanki: bojkotujący musi być
zdolny do wywierania wpływu na decyzję adresata, zwykła zachęta nie wystarczy; adresat
nakłaniania musi być zdolny do samodzielnego podejmowania decyzji. Za bojkot nie można uznać
działalności organizacji społecznych (konsumenckich) niezależnych od przedsiębiorców
przejawiających się w publikowaniu badań jakościowych towarów i usług.
-Dyskryminacja jest to utrudnianie dostępu do rynku polegające na rzeczowo nieuzasadnionym
zróżnicowaniu w traktowaniu niektórych klientów, może ono polegać na: odmowie zawarcia umowy,
zerwaniu istniejącej umowy, zróżnicowaniu w zakresie cen, np.: udzielanie rabatów.
NIEUCZCIWA LUB ZAKAZANA REKLAMA
Reklama w szerokim ujęciu to wszelkie starania zmierzające do upowszechnienia określonych
informacji o ludziach, firmach, przedsiębiorstwa lub rzeczach, podejmowane w celu ich popularyzacji,
wzbudzenia zainteresowania nimi. Natomiast w wąskim ujęciu pojęcie reklamy odnosi się jedynie do
sfery gospodarczej i obejmuje wszelkie działania, aby przy użyciu prawdziwych informacji na temat
określonych towarów i usług zwrócić na nie uwagę potencjalnych odbiorców, a jeśli to możliwe jako
stałych klientów.
Rodzaje reklam stanowiące czyn nieuczciwej konkurencji:
1) Reklama sprzeczna z prawem, dobrymi obyczajami i uchybiająca godności człowieka. Zakaz
reklamy sprzecznej z prawem obejmuje ustanowiony przez normy prawne całkowity lub częściowy
zakaz reklamy produktów i usług. Bezwzględny zakaz reklamy dotyczy napojów alkoholowych i
wynika z ustawy z 1982 r. o wychowaniu w trzez
wości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Względny
zakaz reklamy dotyczy wyrobów tytoniowych, zakazana jest reklama w TV, radiu, prasie
młodzieżowej, natomiast inne formy reklamy są dozwolone. Reklamą sprzeczną z dobrymi
obyczajami i uchybiającą godności człowieka jest reklama sprzeczna z ogólnie przyjętymi w Polsce
zasadami moralności, chodzi o wszystkie przypadki używania w reklamie wyrazów, znaków, rysunków
uznanych za obraz
liwe i nieprzyzwoite poniżające godność człowieka, wykorzystywanie symboli
religijnych w sposób naruszający uczucia religijne osób wierzących.
2) Reklama wprowadzająca w błąd. Mamy z nią do czynienia gdy powstałe na jej podstawie
wyobrażenia nie są zgodne ze stanem rzeczywistym, decydujące znaczenie mają wyobrażenia
adresatów reklamy, a nie opinie reklamujących. Do wprowadzenia w błąd dochodzi gdy reklama
zawiera fałszywe informacje;
wprowadzanie w błąd może być rezultatem pominięcia w reklamie informacji o istotnym znaczeniu
dla klienta, wprowadzanie w błąd może wystąpić też w przypadku używania w reklamie obiektywnie
prawdziwych informacji jeżeli wywołują one u odbiorców mylne wyobrażenia.
3) Reklama nierzeczowa. Są to wszystkie wypowiedzi reklamowe, w których zachęca się odbiorców do
nabywania towarów i usług, odwołując się do okoliczności nieistotnych z punktu widzenia cech
towarów i usług. Przepis zakazuje apelowania do uczuć klienta przez wywołanie lęku,
wykorzystywanie przesądów i łatwowierność dzieci.
4) Reklama ukryta . Są to przypadki wprowadzenia w istotę reklamy informacji, które są rozumiane
przez widza, czytelnika, słuchacza za prezentację towaru i usługi bez poinformowania że chodzi o
reklamę. Reklama towaru czy usługi powinna być zatem rozpoznawalna. Bardzo trudny w ocenie jest
przypadek zwany  product placement (jest to pokazywanie pozornie przypadkowo np.: w filmach
zdjęć określonego produktu). Taki przypadek może być uznany za czyn nieuczciwej reklamy tylko
wtedy pokazanie w mediach określonego produktu było zamierzone, celowe i odpłatne.
5) Reklama uciążliwa. Jest to reklama, która stanowi szczególnie duże obciążenie dla adresata. Jej
cechą jest ingerencja w sferę prywatności, a w szczególności przez uciążliwe dla klientów
nagabywanie np.: w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta nie zamawianych towarów
lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji.
Odpowiedzialność za czyny nieuczciwej konkurencji: z powództwem skierowanym
przeciwko osobie reklamującej może wystąpić:
1) przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony.
2) organizacje przedsiębiorcze i organizacje konsumenckie.
Odpowiedzialność za czyny nieuczciwej konkurencji może być:
a) cywilna - przedsiębiorca może żądać: zaniechania niedozwolonych działań; usunięcia skutków
niedozwolonych działań ( dążenie do przywrócenia stanu pierwotnego); złożenia jednorazowego lub
wielokrotnego oświadczenia o odpowiedniej treści i formie (chodzi tu o przekazanie odbiorcą
informacji korygującą błędną opinię o przedsiębiorcy i jego produktach); naprawienia wyrządzonej
szkody (roszczenie odszkodowawcze); wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści. W/w roszczenia
ulegają przedawnieniu w okresie 3 lat.
b) karna - podlega jej nie tylko sprawca ale i współsprawca, podżegacz i pomocnik. Ustawa
przewiduje trzy rodzaje kar: pozbawienie wolności, ograniczenie wolności, kara grzywny. Karalność
przestępstwa ustaje jeżeli od chwili popełnienia przestępstwa upłynęło 5 lat.
 FUNDACJA
Fundacja jest to instytucja, której podstawą jest majątek przeznaczony przez fundatora (założyciela)
na określony cel. Cel fundacji to np. ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i
wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społ.,
Fundacje może stanowić osoba fizyczna, niezależnie od obywatelstwa i miejsca zamieszkania, a
także osoba prawna. Ustanowienie fundacji wymaga złożenia oświadczenia woli w formie aktu
notarialnego, założyciel może powołać fundację za życia, bądz
po swojej śmierci i wówczas ustanawia
ją w testamencie. W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel
http://notatek.pl/nieuczciwa-konkurencja?notatka
fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację. Składnikami majątkowymi mogą
być: pieniądze, papiery wartościowe, oddane na własność fundacji na własność nieruchomości lub
rzeczy ruchome.
Fundacja działa na podstawie ustawy o fundacjach oraz na podstawie statutu. Fundator ustala
statut fundacji określając jej nazwę, siedzibę, cel, majątek, strukturę organizacyjną, itp. Jeżeli
fundator ustalił fundację w testamencie, a nie ustalił jej statutu to może wyznaczyć osobę, która
ustali statut fundacji. Jeżeli fundator nie upoważnił do tej czynności żadnej osoby, stosuje się przepisy
K.C. -  o polecenia . Fundacja uzyskuje osobowość prawną po wpisaniu do rejestru fundacji, rejestr
fundacji prowadzi sąd rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy. Rejestr jest jawny i dostępny dla
osób trzecich.
Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Po
wpisaniu fundacji do rejestru sąd zawiadamia właściwego ministra ze względu na przedmiot
działalności fundacji, działalnością fundacji kieruje zarząd, który reprezentuje fundacje na zewnątrz.
Statut fundacji może przewidywać możliwość tworzenia obok zarządu różnego rodzaju rad np.: r.
programowa, r. naukowa, itp.. właściwy minister może wystąpić do sadu z wnioskiem o uchylenie
uchwały zarządu fundacji oraz wstrzymanie jej wykonania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.
Warunkiem skuteczności takiego wniosku jest wskazanie rażącej sprzeczności uchwały ze statutem
lub przepisami prawa. Fundacja ulega rozwiązaniu w sposób wskazany w statucie np.: w razie
osiągnięcia celu, w przypadku wyczerpania się środków finansowych, itp. .
SPÓA
KI
Polskie prawo zna 5 rodzajów spółek:
spółka cywilna
spółka jawna
spółka komandytowa
spółka z o.o.
spółka akcyjna
W/wym spółki można podzielić według różnych kryteriów:
I podział- ze względów formalnych:
a) spółki prawa cywilnego - normowane są przepisami k.c. (spółka cywilna)
b) spółki prawa
handlowego - regulowane są przepisami k.k. (spółka jawna, komandytowa, z o.o., akcyjna)
II podział- ze względów merytorycznych:
a) spółki osobowe (spółka cywilna, jawna, komandytowa)
b)spółki kapitałowe (spółka z o.o., akcyjna)
Podział ten opiera się na kryterium głównego substytutu, którym w spółkach osobowych są sami
wspólnicy, natomiast w spółkach kapitałowych majątek spółki.
Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej - nie są osobami prawnymi, można powiedzieć
że nie stanowią odrębnych od samych wspólników podmiotów prawa, za zobowiązania zaciągnięte w
związku z prowadzeniem spółki wspólnicy odpowiadają osobiście (tzn. całym swoim majątkiem) i
solidarnie, co pozwala wierzycielowi żądać, według jego wyboru, całości lub części świadczenia od
wszystkich wspólników łącznie, od kilku z nich, a dopiero zaspokojenie wierzyciela przez
któregokolwiek ze wspólników zwalnia pozostałych. W spółkach tych regułą jest że wspólnicy
osobiście prowadzą sprawy spółki co stanowi ich prawo i jednocześnie obowiązek.
Z kolei spółki kapitałowe są odrębnymi od wspólników podmiotami prawa, są osobami
prawnymi. Wspólnicy nie odpowiadają za zobowiązania spółki, odpowiada za nie sama spółka całym
swoim majątkiem. Ryzyko gospodarcze wspólników ogranicza się do wniesionego udziału. W