Dziecko z chorobą nowotworową
1. Mów dziecku o chorobie, dokładnie ją wyjaśnij (stosownie do wieku),
wytłumacz szczerze procedury medyczne, przyznaj, że zastrzyk może
boleć. Dopytuj się, jak dużo i co dziecko chciałoby wiedzieć. Wyjaśnij, że
leczenie nie jest karą za niegrzeczne zachowanie. Wyjaśnij
prawdopodobny przebieg i konsekwencje choroby. Posiadanie rzetelnych
informacji jest dla dziecka bardzo ważne. Przekazuj informacje w sposób
jasny, konkretny, pozbawiony silnych emocji (np. rozpaczy, lęku).
2. Dostarczaj dziecku również wiedzy na temat co może zrobić, aby pomóc
w leczeniu.
3. W miarę możliwości zapełniaj czas dziecka normalnymi zajęciami,
zabawą, nauką, także w szpitalu.
4. Daj dziecku możliwość wyrażenia swoich uczuć, także strachu, złości,
żalu. Negatywne uczucia nie powinny być tematem tabu. Można o nich
rozmawiać, słuchać, rysować, wyrażać w zabawie maskotkami. Daj
dziecku również możliwość rozmawiania na tematy związane z
chorowaniem i śmiercią.
5. Jak najczęściej bądz
przy dziecku, podczas zabiegów, hospitalizacji.
6. Niech ma możliwość podejmowania własnych decyzji w drobnych
sprawach.
7. Nie rozpieszczaj dziecka nadmiernie  nie wynagradzaj cierpienia za
wszelką cenę. Dziecko wytworzy postawę żądaniową, będzie miało coraz
większe wymagania, będzie manipulowało. Może stać się bierne i trudne
do mobilizowania.
8. Nie stawiaj nadmiernych wymagań  nie mobilizuj dziecka ponad jego
możliwości i siły i nie okazuj swojego niezadowolenia, kiedy ono nie jest
w stanie sprostać tym wymaganiom. Dziecko może poczuć się winne,
niegodne miłości, bojaz
liwe i ostrożne, wycofujące się.
9. Zadbaj o siebie  staw czoło swoim własnym lękom, być może potrzebne
będzie wsparcie bliskich, przyjaciół, grupy rodziców lub psychoterapeuty.
10. Nie rezygnuj ze wszystkich swoich potrzeb  jeśli całkowicie się
poświęcisz, twoja energia może się wyczerpać.
Pracownia Psychologiczna  Pebe , Gdynia, Monika Romanowska, psycholog-pebe.pl