8955898770

198

Rys. 5.8.36. Zmienność relatywnych kosztów dla konstrukcji o postaci konstrukcyjnej n**¹⁰ Fig. 5.8.36. Vahability of rclative costs for the construction with the form n*"®

Metoda uproszczona polega na tworzeniu modelu kosztów A**, w której wartości masy elementów składowych oraz całego środka technicznego poddaje się normalizacji, a następnie nadaje się im wagi w zależności od złożoności wytwórczej elementów. Normalizację wartości mas elementów składowych przeprowadza się na podstawie zależności.

kw*^J --.    (5.136)

Złożoność wytwarzania elementu określana jest przez twórcę uporządkowanej rodziny konstrukcji z uwzględnieniem ocen ekspertów z grona konstruktorów i technologów (rozdz. 5.2.6 i 5.4.1). Przyjmowane wartości wag uwzględniających złożoność wytwórczą spełniają zależność

£w*'-100.    (5.137)

i-i

Metoda uproszczona w sposób przybliżony pozwala określić relatywne koszty wytwarzania elementów składowych rodziny konstrukcji, ze względu na zmienność cech konstrukcyjnych. Przedstawione powyżej metody wyznaczają modele zmienności kosztów A*' na

podstawie cech konstrukcyjnych i technologicznych dobieranych w zależności od wymaganej dokładności oraz procesów technologicznych w celu tworzenia uporządkowanej rodziny konstrukcji. Najdokładniejsze wyniki daje metoda CAM z modelem kosztów A'^, ale jej zastosowanie ogranicza się głównie do procesów technologicznych z zastosowaniem obrabiarek sterowanych numerycznie. Metoda obiektów elementarnych, z modelem kosztów A‘\ wymaga rozbudowanej bazy danych dla rozważanej rodziny konstrukcji. Natomiast wyniki przybliżone, lecz charakteryzujące się małym stopniem złożoności obliczeń, daje metoda podobieństwa konstrukcyjnego i uproszczona, z modelami kosztów A)' (A'¹) i A*'.

5.8.6. Tworzenie przyporządkowania Są metodą selekcji wymiarów

Przyporządkowanie ó_A to przyporządkowanie między wektorami potrzeb X.' a wektorami konstrukcji elementów składowych rodziny konstrukcji Y. (j » I, jz), uzyskane na podstawie ujednolicania wartości wymiarów istotnych Wl“;(l« l.li,).

Model przekształceń wartości ilościowych cech konstrukcyjnych przedstawiono na rys. 5.8.37. Na podstawie przyporządkowania y każdemu wektorowi potrzeb X,’ odpowiadają wektory konstrukcji elementów Y.(j-l,jz). gdzie m - i (rozdz. 5.7). Przeprowadzając selekcję wymiarów (rozdz. 5.8.2). wyznacza się wymiary istotne, WI“;(1 = l.li_t)(p=l, pz), na podstawie których tworzona jest tablica danych {y^J. Indeks p określa numer kombinacji dobranych typowych rozwiązań konstrukcyjnych, rys. 5.4.11. Wartości tablicy (y*J poddawane są ujednolicaniu zgodnie z metodą selekcji wymiarów, którą przedstawiono na rys. 5.8.38. Podstawą ujednolicenia konstrukcji elementów jest przyjęcie identycznego układu klas w konstrukcjach elementów, który uzyskano na podstawie klasyfikacji wartości wymiarów istotnych,

U«=lC.(j-l.j*).    (5138)

gdzie: NO - optymalna liczba klas odpowiadająca liczbie ujednoliconych konstrukcji mz Ujednolicone wartości wymiarów elementów tworzą nowe przyporządkowanie, nazywane 6_A między wektorami potrzeb X* a wektorami konstrukcji elementów Y- (j-l.jz), gdzie:

m < i. Wynikiem przyporządkowania 5_A jest przyporządkowanie, które może być zapisane za pomocą macierzy typowiclkości (dla p=*l) lub modułów konstrukcyjnych (dla p>l),

xr		1	1	1	i
x;		1	1	1	i
xs		2	2	2	2
x“		m„	^mi2	IDu	^mui
X*			^mil,2	»•