8955898830

20

Przedstawiono trzy etapy dojścia do rozwiązania, spełniając założoną funkcję celu.

Również w kraju podejmowane są liczne prace, których wynikiem są normy zalecanych wartości cech, katalogi wytwarzanych środków technicznych, znormalizowane konstrukcje elementów, podzespołów i środków technicznych, znormalizowane technologie Ud. W celu przyśpieszenia intensywnego rozwoju środków technicznych opracowano podstawowe zabiegi i wytyczne tworzenia uporządkowanych konstrukcji.

W pracach Janusza Dictrycha (28, 30, 31] przedstawione są podstawy metodologiczne procesu normalizacji. Wyróżniono zabiegi podstawowe oraz teoretyczne. W zabiegach podstawowych występuje porządkowanie i ograniczanie, w zabiegach teoretycznych: ujcdnoznacznianie, ujednolicanie, upraszczanie i ustanawianie. Wynikiem formalnym są normy, natomiast wynikiem praktycznym są wielkości zunifikowane oraz własności stypizowane. Autor zwrócił szczególną uwagę w działaniach technicznych na prawo ograniczonego zróżnicowania (30]. W pracy (31] określił zarysy metodologii unifikacji i typizacji, traktując unifikację i typizację jako twórcze zabiegi w działaniach normalizacyjnych.

W pracach Ryszarda Knosali (16, 111] podjęto zagadnienia związane z oceną rozwiązań konstrukcyjnych, których wyniki są podstawą wyboru typowych rozwiązań konstrukcyjnych. Ocena przeprowadzana jest ze względu na kryteria wynikające z procesu konstrukcyjnego, wytwórczego, użytkowania oraz remontowego, ustalane wstępnie przez głównego eksperta Szczegółowej oceny kryteriów, a następnie rozwiązań konstrukcyjnych, dokonują eksperci wybrani spośród czterech wyżej wymienionych sfer działań inżynierskich. Dokonano podziału kryteriów na kryteria zdeterminowane, stochastyczne oraz lingwistyczne. Podstawowym narzędziem w procesie oceny jest klasyfikacja z zastosowaniem teorii zbiorów rozmytych.

W pracach Krzysztofa Urbańca (170, 171, 172] przedstawione są problemy tworzenia typoszeregów wymienników ciepła. Podstawą ustanowienia optymalnej    łiczności

typowiclkości była ekonomiczna funkcja celu obejmująca koszty stałe oraz zmienne. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń dla wymiennika ciepła stwierdzono, że przy niewielkiej liczbie typowiclkości straty niedopasowania wyraźnie wzrastają, natomiast przy liczbie typowiclkości 18, 20 i 22 straty niedopasowania maleją bardzo wolno. Ostateczny wybór był realizowany intuicyjnie, co w procesie podejmowania decyzji miało znaczenie porządkujące.

Wymienione prace stanowią niewielki procent prac związanych z problematyką uporządkowania rodzin konstrukcji, ale są podstawą realizacji zamierzeń podjętych przez autora niniejszej publikacji.

2. CEL I TEZY ROZPRAWY

2.1. Cel

Celem rozprawy jest opracowanie kompleksowej metodologii tworzenia uporządkowanych zbiorów konstrukcji ze względu na krytcrialne różnicowanie cech konstrukcyjnych. Podstawą realizacji celu jest podział procesu tworzenia uporządkowanych zbiorów konstrukcji na stadia oraz opracowanie metod wspomagających te stadia poprzez określenie przyporządkowań między grupami porządkowanych cech. Ponadto rozważana będzie relacja między uporządkowanymi cechami konstrukcyjnymi a cechami technologicznymi. Zamierzeniem pracy jest opracowanie metod z zastosowaniem wspomagania komputerowego, które na podstawie zweryfikowanej konstrukcji (konstrukcji wzorcowej) oraz zunifikowanych wartości cech charakterystycznych pozwolą utworzyć zbiory uporządkowanych konstrukcji. Tę formę uporządkowania nazwano uporządkowaniem wyprzedzającym To nowe ujęcie tworzenia rodzin konstrukcji ma minimalizować czas rozwoju ekstensywnego konstrukcji (z nieuzasadnionym zróżnicowaniem cech), a przyśpieszyć rozwój intensywny.

Celem pracy jest również rozwój projektowania współbieżnego z zastosowaniem uporządkowanych rodzin konstrukcji. W zależności od założeń projektowo-konstrukcyjnych, za pomocą graficznych programów doradczych (integrujących algorytmiczny dobór cech konstrukcyjnych z zapisem konstrukcji), można będzie równocześnie przygotować ofertę, oszacować z dużą dokładnością koszty wytwarzania, a jeżeli zlecenie zostanie przyjęte, opracować w krótkim czasie dokumentację konstrukcyjną i technologiczną. Takie ujęcie w zakresie systemów modułowych wyznacza nową jakość tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcyjnych, nazwanych w tej pracy elastycznymi systemami modułowymi Elastyczne systemy modułowe konstrukcji pozwolą eliminować dotychczasowe wady uporządkowanych rodzin konstrukcji, do których zalicza się: ograniczony wybór rozwiązań konstrukcyjnych, zbytnie przewymiarowanie (czyli zawyżanie wartości wymiarów), mało elastyczne dostosowanie się do potrzeb przyszłych użytkowników środków technicznych.

2.2. Tezy

1.    Możliwa jest formalizacja procesu tworzenia uporządkowanych zbiorów konstrukcji poprzez strukturyzację jakościowych cech konstrukcyjnych oraz dyskrctyzację wartości wymiarów ze względu na zunifikowane potrzeby.

2.    Proces tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji różni się od tradycyjnego procesu konstrukcyjnego tym. że na jego wejściu znajduje się zbiór założeń projektowo-konstrukcyjnych, któremu powinien odpowiadać optymalny pod względem różnorodności ilościowych cech zbiór konstrukcji. Podstawą