8955898861

22

optymalizacji może być dostosowany do potrzeb klasyfikacji konstrukcji model automatycznej klasyfikacji.

3. Uporządkowanym rodzinom konstrukcji możliwe jest przyporządkowanie uporządkowanych technologii i recyrkulacji poprzez tworzenie aplikacji programów graficznych klasy CAD, CAM.

2.3. Zakres rozprawy

Podstawowym założeniem metod jest integralne rozważanie zbioru potrzeb oraz krytenalne różnicowanie cech konstrukcyjnych, technologicznych i recyrkulacji, rys. 2.1. W realizacji tych zamierzeń tworzone będą, dla zmieniających się potrzeb po,. konstrukcje ks_k

poprzez dobór uporządkowanych konstrukcji elementów ks"' ;(j«l jz), charakteryzujących się stałymi (lub nieznacznie zróżnicowanymi) jakościowymi cechami konstrukcyjnymi elementów fi ' i optymalnie zróżnicowanymi wartościami wymiarów W*'. Pozwala to rozważać optymalizację różnorodności cech konstrukcyjnych, będącą zagadnieniem jakościowo-ilościowym, jako zagadnienie ilościowe i tworzyć przy tym konstrukcje kongruentne ks_k. W tym ujęciu zmiennymi niezależnymi będą dane z założeń projektowo konstrukcyjnych nazywane cechami charakterystycznymi CCH_c. natomiast zmiennymi

zależnymi ilościowe cechy konstrukcyjne W,*¹. Relacje te rozszerzone zostaną o tworzenie uporządkowanych technologii łc_k. opisane przez stałą (lub nieznacznie zróżnicowaną) strukturę technologiczną wytwarzania elementu I'*¹ oraz optymalnie zróżnicowane parametry technologiczne T,¹*'. Zamierzeniem pracy jest również uwzględnienie w procesie tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji recyrkulacji rc_k określonych przez koncepcje (gdy występuje uporządkowanie wyprzedzające) lub praktyczne realizacje planów recyrkulacji PR „. uwzględniające rodzaje zużycia lub uszkodzenia UK.. rys. 2.1.

SU,

PW_n

fi ^consł— f kconst

CCH_c=var

U

PI

_ 1 «< o	T< T -vor
1 ksk	1 te*

po,

potrzeby konstrukcje technologie

rc»

recyrkulocje

Rys. 2.1. Wzajemne zależności między rozważanymi w pracy modelami Fig. 2.1. Intcrdepcndcncics betwccn models considcrcd in work

Do określania zmienności jakościowych cech konstrukcyjnych n“' służą uszczegółowione systemy SU,, będące podstawą działania przyszłych środków technicznych.

Natomiast podstawą określenia struktury technologicznej T*¹ są plany wytwarzania PW_n zorientowane na określony zakład wytwórczy Wynikiem tych przekształceń będą uporządkowane rodziny konstrukcji, które mogą występować w formie: zbioru konstrukcji powtarzalnych, konstrukcji uporządkowanych pod względem wybranych cech, typoszeregu konstrukcji, systemu modułowego konstrukcji, konstrukcji katalogowych i znormalizowanych. W zależności od stopnia przekształcania cech rozważane będą następujące procesy tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji:

1)    proces selekcji konstrukcji,

2)    proces tworzenia wzorcowych cech,

3)    proces tworzenia typoszeregu konstrukcji,

4)    proces tworzenia systemu modułowego konstrukcji.

Ze względu na pełny i najbardziej złożony przebieg przekształceń cech jako reprezentatywny wybrany zostanie proces tworzenia systemu modułowego konstrukcji.

Treść pracy ujęto w sześciu rozdziałach.

W rozdziale trzecim podano podstawowe pojęcia dotyczące porządkowanych cech. zbiorów konstrukcji oraz ich definicje. Podstawowymi pojęciami są: rodzina konstrukcji, system, cechy charakterystyczne, cechy konstrukcyjne. Poddano analizie definicje unifikacji i typizacji, proponując własne definicje i podmioty porządkowania.

Rozdział czwarty ujmuje modele procesów tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji. Podstawą usystematyzowania procesów jest stopień dokonanych przekształceń w zakresie cech charakterystycznych i konstrukcyjnych Wyróżniono cztery przyporządkowania między cechami: a. p. X- &. które powinny być opracowane w procesach tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji. W rozdziale zestawiono procesy tworzenia uporządkowania rodzin konstrukcji oraz wyróżniono w nich rodzaje występujących przyporządkowań. Najpełniejszy przebieg przekształceń cech występuje w systemach modułowych konstrukcji, dla którego określono jego odmiany ze względu na przyporządkowanie a.

W rozdziale piątym przedstawiono metodologię i główne stadia procesu tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji na podstawie systemów modułowych konstrukcji. Charakteryzują się one pełnym przebiegiem uporządkowania, zarówno w sferze cech jakościowych, jak i ilościowych. W wyróżnionych stadiach procesu określono przekształcenia cech, jakie w nich występują, oraz opracowano metody ich wspomagania. Określono zasady tworzenia zunifikowanych wartości cech charakterystycznych, wyznaczania typowych rozwiązań konstrukcyjnych, algorytmicznego wyznaczania wartości wymiarów, optymalizacji różnorodności cech konstrukcyjnych z zastosowaniem automatycznej klasyfikacji, generowania dokumentacji konstrukcyjnej. W rozdziale przedstawiono trzy metody doboru wartości wymiarów, które zweryfikowano w procesie tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji. Przedstawiono możliwość zastosowania teorii podobieństwa konstrukcyjnego