8955898932

58

tks’- ;(r «l,rz),(w = I. wz)->n'' ;(p »l,pz).    (4 10)

Przyczyną zmienności postaci konstrukcyjnej w uporządkowanej rodzinie konstrukcji są najczęściej zmieniające się jakościowe cechy charakterystyczne (CCH^*).

Typoszereg jest szczególnym przypadkiem konstrukcji modułowych. Mówi się o nim wtedy, gdy wybór typowych rozwiązań konstrukcyjnych zostanie sprowadzony tylko do wyboru jednego rozwiązania konstrukcyjnego w całej strukturze systemowej rodziny konstrukcji SS„ Podstawowym składnikiem systemu modułowego jest moduł konstrukcyjny.

Modułem konstrukcyjnym mk"*' nazwano konstrukcję elementu poddaną optymalizacji różnorodności cech konstrukcyjnych, na podstawie której według reguł doboru RG, tworzy się bardziej złożone konstrukcje modułowe Ks^m.

Wybór modułów konstrukcyjnych według reguł doboru pozwala na tworzenie konstrukcji modułowych o znacznej różnorodności konstrukcyjnej, ograniczoną liczbą modułów konstrukcyjnych. Ze względu na strukturę systemową środka technicznego, zbiory modułów konstrukcyjnych mogą tworzyć moduły zespołów lub moduły podzespołów. Wyróżniono cztery podstawowe przyporządkowania: am. Pm. ym oraz 5m, występujące w systemach modułowy-ch konstrukcji.

Przyporządkowanie am określa powiązanie między uporządkowanymi potrzebami po“;(i = l.iz) a typowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi tks»' ;(r = l,rz),(w = l.wz)

Po’ {po*;(i a l.iz)) =>TKs. {tks^ ;(r = l,rz),(w = l.wz)},    (4 11)

gdzie: rz - liczba izomorficznych składników struktury hierarchicznej RK„,

wz - liczba typowych rozwiązań konstrukcyjnych odpowiadająca r-temu składnikowi konstrukcji.

Graf ujmujący reguły doboru typowych rozwiązań konstrukcyjnych i uwzględniający strukturę systemową ss* (reprezentowaną przez izomorficzne relacje) oraz wariantową ss*

rodziny konstrukcji nazwano grafem wariantów konstrukcyjnych G(tks*‘). Ogólną postać

grafu przedstawiono na rys. 4.11. Definiuje on przyporządkowanie am między uporządkowanymi potrzebami Po’{po₁;(i = I.iz)}, a drogami grafu wariantów konstrukcyjnych N.fp.Oks^.tks^¹)} w rodzinie konstrukcji. Typowe rozwiązania konstrukcyjne tksj; (r = l,rz), których wybór wyznaczono przez przyporządkowanie am, tworzą zróżnicowane postacie konstrukcyjne I"!¹' konstrukcji modułowych Ks™. W celu utworzenia typowej postaci konstrukcyjnej n¹* wybiera się, w zależności od potrzeby po“, drogę p,(tksj,‘.Iks^") uwzględniającą dopuszczalną kombinację typowych rozwiązań konstrukcyjnych.

... p°:    ... p°:i

\|/v    V N

Poaociy stnJoury mcuctowt)

łCs’ — n'' n^h    .....

Rys. 4.11. Graf wariantów konstrukcyjnych opisujący przyporządkowanie am Fig. 4.11. Graph of variants of constructions describing the orm assigning

Przyporządkowanie am może być zapisane w postaci macierzy incydcncji. w której wiersze tworzą dopuszczalne kombinacje typowych rozwiązań konstrukcyjnych

tks^Z/ (r = l,rz),(w = l.wz), a kolumny odpowiadają zespołom (lub podzespołom) określonym

prze . izomorficzne relacje Re|,

. tksf-    n'

. tks*-

=> .

. iks.-    n ¹

(412)

| po“    tksf'    tks**

. po₂    tks*'    tksf*

tksj; tksj;

LP°I2J I ^^SWT7 • ^^SWZ    J 1^ J

Zero w macierzy oznacza brak stosowania typowego rozwiązania konstrukcyjnego w danej kombinacji rozwiązań konstrukcyjnych. Wybór typowych rozwiązań konstrukcyjnych może mieć również formę zaleceń, jeżeli korzysta się z warunku:

jeżeli.... to ••••

Typowym rozwiązaniom konstrukcyjnym odpowiadają typowe postacie konstrukcyjne zespołów, które z kolei składają się z typowych postaci konstrukcyjnych elementów.