8955899036

mci-	M-	-	mu	MIT —	MOJ-	MT£ —	M»^ł-	MLX-	nr-	we
wc-	M1C-		łu-	MIT —	MOJ-	MRC-	mrp—	MU-	nr-	we
we-	*UC-	mu-	»u-	MiT-	MOJ-	MBC-	M*>-	MU-	MIT —	we
we-	m -		nx-	nr-	MW-	«c-	mrp—	MU-	nr—	we
y!H —	MLfil	MU-	mu—	HT-	uOu-	Mlfl-	W$>-	MU-	MIT —	we
WlM-			MU-	MU-	iej —	MB-		fcU-	MIT-	we

Ry». 5.7.3. Model ustalania kolejność doboru ilościowych cech konstrukcyjnych na podstawie grafu relacji sprzężeń

Fig. 5.7.3. Model of detemuning the sequcncc of choosing the quantity constructional fcanircs basing on the graph of conjugation relations

Dobór ilościowych cech konstrukcyjnych dla tych rozwiązań konstrukcyjnych zależny jest od pięciu parametrów Jest to największa liczba parametrów mająca wpływ na dobór ilościowych cech konstrukcyjnych spośród wszystkich typowych rozwiązań konstrukcyjnych.

Stanowi to dodatkowe kryterium wyboru głównej relacji Re'*. Drogę grafu dla pierwszego

typowego rozwiązania konstrukcyjnego tks;^ł (rys. 5.7.3a) zaznaczono za pomocą linii grubej.

strzałek oraz cyfr, które jednocześnie określają kolejność doboru ilościowych cech konstruowanych elementów. Graf relacji sprzężeń G\ FI \ przekształcony jest w digraf

relacji sprzężeń elementów wytwarzanych GW/nJJ}^ (rys. 5.7.3b). W grafie tym pomija się

węzły odpowiadające konstrukcjom elementów dobieranych, a krawędzie zamienia się w łuki o zwrocie uwzględniającym kolejność konstruowania elementów. Utworzony digraf jest

acykliczny w sensie tworzenia dróg. Rozpatrując w kolejności (od rozwiązania iks'* ■ tksj*)

drogi di grafu relacji sprzężeń elementów wytwarzanych p,"(tks^ .tks^) dla i* 1 .ln. tworzy się macierz incydenpji (rys. 5.7.3c). W macierzy incydencji elementy konstruowane oznaczono wytłuszczonym drukiem, a kolejność doboru cech konstrukcyjnych elementów oznaczono cyframi. Kolejnym przekształceniem w ustalaniu kolejności doboru konstrukcji elementów jest utworzenie na podstawie macierzy incydencji digrafu kolejności

konstruowania GK^flJU), rys. 5.7.3d. W digrafie uwzględnia się te węzły, którym

odpowiadają elementy skonstruowane w pierwszej kolejności. Ponadto uwzględnia się zależności między konstruowanymi elementami, wyróżniając również taki dobór cech konstrukcyjnych elementów, który jest uwarunkowany już dobranymi cechami konstrukcyjnymi elementów sprzężonych z innego poziomu struktury wariantowej rodziny konstrukcji. Przykładowo, dobór cech konstrukcyjnych dla elementu MLE i MLF uwarunkowany jest wymiarami sprzężonymi już skonstruowanego elementu MLK. Ten sposób doboru cech konstrukcyjnych nazwano nawrotnym, co na rys. 5.7.3d oznaczono linią

cienką. Kolejność doboru cech konstrukcyjnych elementów oznaczono w digrafie GK(n^)

cyfrą w górnej części oznaczenia elementu. Przedstawiona na rys. 5.7.3 metoda określania kolejności konstruowania elementów pozwala uniknąć błędów i przyśpieszyć w znacznym stopniu proces tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji.

Drugi poziom wyboru kolejności doboru ilościowych cech konstrukcyjnych polega na wyborze istotnych wymiarów rodziny konstrukcji WI"';(I = l,lz.). Wybór wymiarów istotnych przedstawiono w rozdz. 5.8.2. Są to wymiary należące do zbioru wymiarów zmiennych Wl“^J e WV,*\ które bardzo silnie związane są z parametrami rodziny konstrukcji (w niektórych przypadkach nawet tożsamościowe) Przykładem tożsamościowej zależności między wymiarami elementów a parametrami jest wpływ średnicy tłoka Pa", na średnicę wewnętrzną rury. zewnętrzną uszczelki, zewnętrzną pierścienia prowadzącego.

Wyróżnionym w strukturze systemowej izomorficznym relacjom przyporządkowuje się modele fenomenologiczne oraz zależności fizyczne, które opisywane są w formie funkcji matematycznych. Funkcje te są podstawą doboru istotnych cech konstrukcyjnych,

(5 53)

yro«Uv.)»f,(x*).