8748916657

NOWA PŁYTA OLGI RUSINY

Oiga Rusina; Liszt r„FtecilaJ

I. Pantasia quasi sonata Apres unc lectuir du danie

2.    I.iebestriłume (Noctumc nr 3)

3.    Loreley (Lieder von I^;. Liszt)

4.    Widmung (Schumann-Liszt)

5. Mcphisto Wałzer nr I

6.    Valse - Capricc nr 6, A-dur (Schubcrt-Liszt)

froni Soirćcs de Vtennc

7.    F.tiudc Bs-dur (Grandę Etiudę de Paganini)

8. Im Campanclla, gis-moll (Gntndc Etiudę dc Paganini)

KOC H International KPI,522142 Olga Rusina znakomita pianistka rosyjska. <kI kilku lat mieszkająca w Polsce, jest piątym pokoleniem rosyjskiej szkoły lisztowskiej, W jej wykonaniu najbardziej spektakularne kompozycje Liszta stają się wzorem interpretacji dla wszystkich pianistów, w którym obok znakomitej techniki jest także miejsce na sztukę. Mimo upływu stu pięćdziesięciu lal nic nie w skazuje na to by Franz Liszt (IRII-IRS6) mógł czuć się zagrożony na pozycji „króla pianistów". Każ/ly, kto już tylko myśli o grze na fortepianie nie może potni-nuć jego twórczości, bogatej w treści muzyczne i co istotne - również warsztatowe, nie mówiąc o nowoczesności w ogóle, zachowującej do dziś niebywałą, jak na swój wiek, żywotność.

Większość utworów fortepianowych Liszta zrodziła się z potrzeb pianisty-wirtuoza, który stając przed audytorium na swój sposób je zdobyw ał. Stąd też odpowiedni repertuar, w tym przeogromna liczba opracowań znanych tematów operowych, „przebojowych" utworów innych twórców, np. Paganiniego (jego skrzypcowe kaprysy); pieśni wielkich romantyków, oraz arcydzieła, takie jak Symfonie łłeellun ena.

Znaczna cześć kompozycji l.isz.la w skazuje na inspiracji literackie. Zjawisko bynajmniej nie mlosobnio-ne wśród romantyków, choć każdy z nich. w sposób właściwy tylko \obie, te inspiracje wykorzystywał. Liszt raczej nie tworzyI muzycznych portretów ani literackich wizji w rodzaju „Scen dziecięcych" (zresztą genialnych) Roberta Schumanna. U Uszła spraw a wydaje się bardziej piasta i można by ją sprowadzić do muzycznych impresji po lekturze dziel pisarzy i poetów. Tak było w przypadku Sonaty „Apres d'une lec turę du Dante" bohaterowie „boskiej Komedii", także symboliczna postać Fausta, sądząc po wielu kompozycjach im poświęconych, powiedzieć że fascynowały Uszła, to mało. Twórca „Rapsodii uy-gicrskich" niemalże się z nimi utożsamiał, „boska Komedia" pozostawała jego najważniejszą lekturą, (idy podróżował, jej egzemplarz zawsze miał z sobą. Czytał ją wspólnie z hrabiną Marią d‘Agoull. a później także z księżmi Karoliną Sayn-Wittgenstein. ( ią-gle poszukiwał rozwiązania zagadki, zresztą nie tylko swego życia. Kim była, kim powinna być beat ryczę.‘ Czy można spotkać tu na ziemi ów symbol boskiego objawienia?

Gdy ił* lalach swej burzliwej młodości jurdróżował do Włoch z hrabiną d'/\goult i gdy stamtąd pisał: „„. jeśli chcecie poznać szczęśliwych kochanków, szukajcie ich mul brzegami jeziora Como" możjra było od- ¹

czuć, że jakby już znalazł przewodniczkę swej duszy. IV takim właśnie stanie duchowego uniesienia powstawała „Fantasia ąaasi Sonata Apres d‘une leclure du Dante". Jak wiadomo stan ten niebawem przeminął. ale kompozycja pozostała wchodząc w miny cyklu „Annćes de pelcrinuge Ił. Italia".

„Uebestrdume" (Marzenia miłosne) oraz „Uneley" należ/f do pieśniowego nurtu twórczości Liszta. Każ/ly Z dwu wymienionych utworów, poza wersją na fortepian solo. posiada swój wcześniejszy odpowiednik w postaci pieśni na glos z. instrumentem.

Na kwiki cykl zatytułowany „Uebestrdume" składają się trzy utwory, które Uszl nazwał nokturnami. Szczególną popularność zyskał trzeci nokturn, mający wymowę żarliwego poematu poświęconego miłości. Heinrich Heine w balladzie „Uneley" daje obraz pięknej, ale złowieszczej syreny przebywającej na stromej skale w minach Renu i zawsze czeszącej .swe złote włosy. Wabiąc cudownym śpiewem żeglarzy staje się ich zgubą, gdy ci roztrzaskuj!/ swe łodzie na skalach. W tnmskryjH ji Uszła dominuje piękny, ale przecież. zdrtulziecko-uwodzicielski śpiew Uneley.

Za jedno z najznakomitszych dziel fortepianowych Uszła uchodzi I Walc „Mefisto" inspirowany poematem wmantycznym Nikolasa U naua Faust albo Ta-niei w wiejskiej karczmie. Trzy wyraziste tematy per-sonifikują bohateniw:    Mejislofelesa, Małgorzatę

i Fausta. W /urcz/pkowej scenie Mefisto zaczyna stroić swe diabelskie skrzypi e, by za chwilę porwać wszystkich w wir.swej „szatańskiej" muzyki. Nikt Udaj. może /mżą Wagnerem („ Uebestod - Miłosna śmierć Izoldy") i ekstatycznym w niektórych swych utworach Skriabinem, nie napisał lak zmysłowej muzyki jaką słyszymy, gdy pojawia się lirycznie namiętny lemat Małgorzaty. Nikt. lak jak UszJ, nie wykorzystał fortepianu, tyleż dla instrumentalnej wirtuozerii, co dla przekazu jakże bogatej w swej skali, ekspresji!

Cykl „Soirćes de Vfiwie" (Wieczory wiedeńskie) powstał jako transkrypcja dziewięciu walców, może Imrdziej - właśnie „łdndlerów" niż walców, Zaczerpniętych z twórczości Franz.a Schuberta. To już inny klimat walca, trochę nawiązujący do słynnych „schuberliad", a trochę do atmosfery i scenerii uroczych przedmieść Wiednia, gdzie taniec len się narodził. Szósty fragment tego cyklu, po dość żywym „otwaniu" podąża »r rejony szlachetnej melancholii i najpiękniejszych melodii, jakie tylko możliwe si/ do zagarnia na fortepianie.

Wreszcie utwory osiągające sferę wirtuozerii transcendentalnej: etiudy. Inspiracji, zresztą nie tylko Lisztowi, miał dostarczyć Paganini, tuzy w iście swoimi bławatowymi kaprysami na skrzypce solo. Kilka Spośród nich Uszl opracował na fortepian, publikując je w cyklu „6 Grandes ćludcs de Paganini" i unaoczjua-jąc, że tzw. „czynnik mechaniczny" może chadzać w parze z. najprawdziwsza muzyczną poezją. Druga wśrtkł tych etiud „Fs-dur Octaves", będąca studium techniki oktawowej, gdy tylko zrobić z. niej właściwy użytek, może przemienić się u* zwiewną, pnypo-minującą styl „elfenrnusik", arabeskę. Natomiast słynne rondo z „Koncertu skrzypcowego Ifrnoll Paganiniego La Campanclla", trzeci utwór omawianego cyklu etiud, daje możliwość olmiwania z szum-irańską muzyką.

Tym większej można doznać satysfakcji, że len zróżnicowany i efektowny program grany jest przez Olgę Rusinę, u* dobrze ukazującym tajniki sztuki wirtuozowskiej stylu. Można tu mówić o tnułycjoch szkoły rosyjskiej, z jakiej wywodzi się artystka. Poprzez kolejne generacje pianistów-pedagogów (Milsztejn. Igurnnow, Silotti), moglibyśmy dojść do samego Uszła. ( oś w tym jest. len duch, gdzieś na pewno tu obecny, w jakiś sposób koegzystuje z tym, co słyszymy na lisztowskiej płycie Olgi Rusiny.

Jan Popis. 2000

Olga Rusina wydała w firmie KOCH również nagrania z kompozycjami Piotra Czajkowskiego tj. Suitę z Dzuułka dtr orzechów w opracowaniu M. Piętniowa oraz Pory Roku. Numer katalogowy 337832.

wykonawcy

chór i orkiestra Jungę Kantor.ii st. Georg (Hamburg) pod dyrekcji) Ingo MiiIIcra oraz Arnika Dohras - Calatea Radosław Kot - Acis Michał Majcrnn - Pohlem Maciej Gocman - Danton Kościół św. Jerzego leży w sercu Hamburga w dzielnicy st. Georg w bezpośredniej bliskości Dworca Głównego. Przed 250 laty 26 X 1747 r. podczas po-świeceniu Kościoła została wykonana kantata sławnego kompozytora hamburskiego G.F. Telcmnnna. Barokowy kościół został zburzony podczas II wojny światowej i w 1957 r. zastąpiony nowym budynkiem. Od 1988 r. kantorem przy st. Georg jest Ingo MUIler.

INGO MOLCE!* - dyrygent Studiował w Wyższej Szkole Muzycznej w I lambur-gu, W 1977 założył chór z którego później narodził się zespól Jungę Kantomi st. Georg. Od 1987 prowadzi on także Hugo Distler-Chor w Volksdorf. Ingo Muller wykonywał większość wielkich utworów oratoryjnych prowadząc oba chóry oraz orkiestrę grająca na instrumentach z epoki, m.in.: Deutsche Reąuicm Brahmsa, Cannina llurana Orffu, Reąuicm Mozarta. Faurcgo. Verdiego. Pelite Messe solennelle Rossiniego. Fs-dur-Messe Schuberta, Paulus Mcndelshona, Missa Sołemnis Bethovcna. Messiali Hacndla. Weilr-nachtsonitorium Bucha. Uikas-Passion Telcmanna. Pastorał Acis i Galatea Hacndla zostanie wykonany przez Jungę Kantorei st. Georg w Niemczech oraz. w Polsce przy współudziale wrocławskich solistów: ARNIKA DOHRAS- sopran (Galatea)

Mimo młodego wieku ma za sobą bogate doświadczenie. zarówno w muzyce oratoryjnej jak i oj jerowej. Dysponuje bardzo wysokim głosem koloraturowym

0    ciepłej barwie. Wykonywała większość partii sopranowych w dziełach Bacha i Hacndla. Znakomicie interpretuje również pieśni Schuberta i Schumanna. Ma za sobą kilka bardzo dobrych kreacji operowych, w tym Cherubina w Weselu Figara oraz. jedną z najtrudniejszych Królową Nocy w Czarodziejskim flecie.

RADOSŁAW KOT-tenor (Acb)

Najlepiej zapowiadający się tenor młodego pokolenia we Wrocławiu. Jest studentem śpiewu solowego w klasie dyplomowej na Wydziale Wokalnym AM we Wrocławiu. Dysponuje silnym głosem o charakterystycznej ciemnej barwie mogąc wykonywać zróżnicowany repertuar od muzyki baroku po opery' wcrystycznc. Radosław Kot z powodzeniem śpiewa także arie operetkowe

1    musicalowe. W bieżącym roku mogliśmy usłyszeć go jako Tarnina w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta.

MICHAŁ MAJERAN - baryton (Pohlem) Wykonuje głównie muzykę oratoryjną, koncertując m.in. w Niemczech, Francji, Austrii i Czechach. Jest odtwórcą większości ważniejszych partii basowych w dziełach I laendla, Bacha. W 1999 r. nagrał arie z Ma-gnificat Bacha i Reąuicm Faurcgo dla niemieckiego radia. Brał udział w koncercie z okazji 50-lccia Filharmonii Narodowej w Warszawie. Wykonuje również, muzykę współczesną m.in. w czerwcu lego roku wykonywał Dusza z ciała wyleciała • suptikikjc funernlne Katarzyny Amhold na bas-baryton, skrzypce, dudy i płaczki w warszawskiej Zachęcie. M. Majcrnn ma na koncie kilka klasycznych ról operowych Mozarta i Rossiniego.

MACIEJ GOCMAN-tenor(Danton) Artysta ma w swoim repertuarze partie solowe dzieł oratoryjne kantatowych okresu baroku i klasycyzmu oraz kilkaset utworów okresu od średniowiecza do muzyki współczesnej pisanych na zespoły wokalne, wokalno instrumentalne a także tenor solo. Już będąc uczniem szkoły średniej śpiewał jako chórzysta i solista w chórach studenckich, występując na wielu europejskich festiwalach i konkursach. Obecnie na stałe współpracuje / zespołami: Cirllegio di Musint Sacra, Cantores Minores Wralislacienses, II Doli inurto, Dolnośląskim Chórem Barokowym. Kapelą Jasnogórską. 23.07., godz. 20.00

Kościół Ewangelicko-Augsburski p.w. Opatrzności Bożej. ul. Kazimierza Wielkiego 29

COiŁS 10