Spiekanie układów wieloskładnikowych przebiega najczęściej w temperaturze wyższej niż najniższa temperatura topnienia jednego ze składników mieszaniny. Obecność fazy ciekłej aktywizuje proces spiekania wskutek zwiększenia ruchliwości atomów. Wpływ ten powiększa się ze wzrostem zwilżalności fazy stałej przez fazę ciekłą. Zwilżalność fazy stałej przez ciecz zależy od skrajnego (<p) i dwuściennego (ip) kąta zwilżania (rys. 5.5 i 5.6). Kąty te są natomiast zależne od jednostkowych energii powierzchniowych rozdziału faz: stałej i gazowej (y,v), stałej i ciekłej (ys/), ciekłej i gazowej (y/v,) oraz energii granic ziaren (yss). Kąty zwilżania można obliczyć z warunku równowagi napięć powierzchniowych
Rysunek 5.6. Schemat dwuściennego kąta zwilżania xp
Rysunek 5.5. Kropla cieczy na powierzchni ciała stałego w warunkach równowagi przy różnych wartościach skrajnego kąta zwilżania cp: a) = 0; b) <p< 90°; c) cp> 90°, d) (p = 180°