1108720665

2. Modelowanie wibroakustycznych pól sprzężonych w układach o wymuszeniu impulsowym

Kluczowym elementem zaproponowanego syntezatora numerycznego jest algorytm syntezy dźwięku, w którym wyznaczane są na podstawie przebiegu sygnału impulsowego wymuszenia, drgania mechaniczne oraz drgania ośrodka akustycznego, czyli generowany dźwięk. Szczególnie istotnym jest w nim uwzględnienie modelu sprzężenia pomiędzy polem mechanicznym oraz polem akustycznym.

2.1. Przegląd stosowanych dotychczas modeli

Modele o parametrach skupionych oraz modele pół-empiryczne układów wibroakustycznych w przypadku gdy wymuszenie ma charakter uderzeniowy mają w tym momencie znaczenie przede wszystkim historyczne, ponieważ dotyczą prostych przypadków dla układów o nieskomplikowanych kształtach, natomiast interesujące jest w nich to, że starają się odpowiedzieć na pytanie która z wielkości fizycznych - drgania, prędkość czy przyspieszenie decyduje o sprzężeniu pomiędzy polami oraz co za tym idzie wygenerowanym ciśnieniu akustycznym. Podstawową trudność w określaniu poziomu dźwięku o charakterze impulsowym pojawiającym się podczas zderzenia dwu ciał stanowi problem sprzężenia między polem mechanicznym i akustycznym. Dźwięk powstający podczas zderzenia dwu ciał najczęściej był do tej pory rozpatrywany w układach wibroakustycznych w kontekście niepożądanym, szkodliwym, czyli jako hałas. Pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku wprowadzono w wibroakustyce podział hałasu uderzeniowego na hałas przyspieszeniowy (ang. accelera-tion noise) i hałas po-uderzeniowy powodowany drganiami swobodnymi zderzających się ciał (ang. ringing noise). J.E Richards stworzył pół-empiryczną teorię hałasu uderzeniowego, która była zbliżona do teorii opracowanej przez Kirchhoffa, dotyczącej pola akustycznego generowanego poprzez jednostkowe

11