I. Stan radiofonii i telewizji w Polsce
lub tworzący polskie wersje językowe programów europejskich (np. Eurosport, Planete, Animal Planet, programy Discovery, TNT, Cartoon Network) mają możliwość dotarcia do około 2 min posiadaczy anten satelitarnych oraz około 3.5 min abonentów sieci kablowych (łącznie do około 40% gospodarstw domowych).
Na mocy Europejskiej Konwencji o Telewizji Ponadgranicznej, której Polska jest stroną, państwa członkowskie zobowiązane są do zapewnienia swobodnego odbioru programów nadawanych z krajów będących stroną Konwencji. W chwili obecnej nadawca programu znajduje się w jurysdykcji państwa, na terytorium którego znajdują się urządzenia nadawcze. Znowelizowana w 1998 roku Konwencja (która wejdzie w życie 1 października 2000 roku) zmienia kryteria określające państwo, w jurysdykcji którego znajduje się nadawca programu (szerzej na ten temat napisano w rozdziale V Informacji „Działalność międzynarodowa KRRiT”, w podrozdziale „Prace grup ekspertów w Radzie Europy”).
Rozprowadzanie programów w sieciach kablowych wymaga zgłoszenia do rejestru Przewodniczącego KRRiT.
Spośród ponad 350 programów zgłaszanych przez operatorów telewizji kablowych do rejestracji ponad 40 programów rozpowszechnianych jest w języku polskim. Programy nadawców zagranicznych, których treść jest zgodna z obowiązującym porządkiem prawnym, rozpowszechniane w języku obcym, lub gdy polska wersja językowa jest jedną z kilku, są rejestrowane przez Przewodniczącego KRRiT.
Programy nadawców „zdelokalizowanych” emitujących programy z zagranicy w celu uniknięcia polskiego prawodawstwa nie są rejestrowane przez Przewodniczącego KRRiT. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stoi na stanowisku, że nadawcy programów skierowanych wyłącznie do polskiego odbiorcy powinni ubiegać się o polską koncesję, która gwarantuje przestrzeganie polskiego prawa. Ograniczeniu zjawiska „delokalizacji” służyć ma nowelizacja Europejskiej Konwencji o Telewizji Ponadgranicznej.
13