1155788199

studentów w dniu 31 grudnia 1971 r.). Trwały one 5 lat i przeznaczone były dla absolwentów liceów pedagogicznych i techników zawodowych. Warunki przyjęcia na te studia były następujące: nie przekroczony 45 rok życia, co najmniej rok pracy w szkole podstawowej w charakterze nauczyciela zajęć praktyczno-technicznych lub w szkole średniej w charakterze nauczyciela wychowania technicznego, otrzymanie skierowania na studia, złożenie egzaminu wstępnego z wynikiem pozytywnym.

Dyplom magistra wychowania technicznego dawał kwalifikacje naukowe i pedagogiczne do nauczania przedmiotu pod nazwą ,,wychowanie techniczne" w liceach ogólnokształcących i liceach dla wychowawczyń przedszkoli.

W roku akad. 1971/72 uruchomione zostały też w Uniwersytecie Śląskim studia zaoczne elektrotechniczne i mechaniczne. Na I roku kierunku elektrotechnicznego w końcu 1971 r. było 30 studentów, a mechanicznego - 36. Wstrzymano jednocześnie przyjęcia na studia wieczorowe ⁷⁰.

Do czasu reformy kształcenia nauczycieli w 1973 r. nie utrzymały się wszystkie studia zaoczne. Od roku akad. 1965/6 nie rekrutowano na studium zaoczne archeologii w Uniwersytecie Wrocławskim, od 1969/70 na studium zaoczne filologii rosyjskiej w Uniwersytecie Warszawskim. W roku akad. 1971/72 wstrzymano rekrutację na 5-letnie studia zaoczne o kierunku pedagogiki w Uniwersytetach ⁷¹. Zaprzestano też rekrutacji na biologię i geografię w Uniwersytecie Warszawskim. W nowo powstałym Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (m.in. z WSP w Katowicach) działało studium zaoczne z zakresu filologii polskiej; było to jednak studium wygasające. W utworzonym Uniwersytecie Gdańskim istniało zaoczne studium w zakresie chemii, które przejęte zostało z WSP w Gdańsku; było to również studium wygasające.

Wszystkie uniwersytety organizowały jednolite studia magisterskie zaoczne z zakresu pedagogiki pozaszkolnej. Były to następujące kierunki: organizacja pracy kulturalno-oświatowej, pedagogika opiekuńczo-wychowawcza, pedagogika specjalna — resocjalizacja.

Dla studentów studiów zaocznych uruchomiono punkty konsultacyjne. Stanowiły one zorganizowane wspólnie przez szkoły wyższe i zakłady pracy terenowe ośrodki umożliwiające organizowanie pomocy słuchaczom studiów zaocznych w miejscu lub w pobliżu miejsca ich zamieszkania.

Punkt konsultacyjny uruchamiał, za zgodą ministra, rektor właściwej szkoły wyższej na wniosek zainteresowanego zakładu pracy, uzgodniony z jego organem nadrzędnym i prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej.

⁷⁰    MN-KN, Zestawienia dotyczqce ilości studentów w uniwersytetach.

⁷¹    Informator dla kandydatów na studia wyższe dla pracujgcych (zaoczne i wieczorowe) na rok szkolny 1971/72, Warszawa 1971. Wkładka: zmiany i uzupełnienia. Na pedagogikę przyjęto jeszcze tylko w UW.

164